Door Larry Romanoff, 31 December 2019
Nederlandse vertaling: Martien
Op een dag in Rome vroeg ik aan de politieman:
"Is het goed als ik mijn auto hier parkeer en de noodingang van het
ziekenhuis gedeeltelijk blokkeer? Ik wil even naar de overkant voor een kop
koffie." En hij zei: "Natuurlijk, maar laat de sleutels erin zitten
voor het geval ik hem snel moet verplaatsen."
Italië staat niet bekend als een autoritair milieu. Het is zo interessant om te zien hoe Amerikanen, en in feite al diegenen in westerse rechts-conservatieve samenlevingen zoals Canada, het VK en Australië, andere naties vrolijk als "autoritair" veroordelen, terwijl de VS verreweg het meest autoritaire land ter wereld is, met uitzondering van enkele theocratieën zoals Saoedi-Arabië en Israël. De Amerikanen veroordelen politiek linkse, socialistische naties als autoritair, terwijl zij in feite de antithese zijn van autoritarisme, en waar de autoritaire mentaliteit alleen gedijt in een op religie gebaseerde rechtse samenleving. Alleen deze plaatsen en volkeren, die in een zwart-wit wereld leven, zijn per definitie autoritair. Het feit dat Amerikanen dit precies omgekeerd begrijpen is voor 50% te wijten aan propagandaprogrammering en voor 50% aan inheemse onwetendheid.
Autoritair zijn betekent "Doe wat ik zeg, of
anders ...". Het betekent dat je het op mijn manier doet, of je doet het
helemaal niet. Het betekent dat er geen speelruimte is bij het overtreden van
regels of het niet gehoorzamen van zelfs maar kleine wetten over dingen als
door rood lopen. Het betekent dat als de politieagent je ziet, je een bon
krijgt. Geen waarschuwingen. Het betekent dat gezagsdragers, zoals
politieagenten, je zelfs ongestraft kunnen neerschieten en doden omdat je een
kleine wet hebt overtreden. Het betekent dat je je elektriciteits-rekening op
tijd moet betalen, zodat je niet doodvriest in het donker. Er is geen vergeving
ingebouwd in het systeem, geen speelruimte, geen begripvolle regerings-moeder
die zal zeggen: "Oké, maar probeer het de volgende keer beter te
doen". Een verwrongen evangelische religieuze basis, een rechtse
mentaliteit, politiek conservatisme en autoritarisme maken deel uit van
hetzelfde pakket en kunnen niet gemakkelijk van elkaar worden gescheiden; deze
termen beschrijven de VS min of meer accuraat.
China daarentegen, dat in de Amerikaanse media
voortdurend als autoritair aan de kaak wordt gesteld, staat in feite en in
werkelijkheid 180 graden van deze positie af en ontbeert alle bovengenoemde
negatieve elementen, met inbegrip van de verdraaide godsdienst en de gekrompen
rechtse breinen. China is een veel tolerantere en vergevingsgezindere
samenleving dan de Westerse rechtse landen, juist omdat het niet gecorrumpeerd
is met religie (in tegenstelling tot het geloof in God, wat niet alleen niet
hetzelfde is maar zelfs niets met elkaar te maken heeft), omdat het politiek
liberaal en socialistisch is (zorg dragend voor mensen) in plaats van
kapitalistisch (zorg dragend voor bedrijven en de geldmannen). Het is voor mij
van groot belang dat Italië en China veel sociale kenmerken gemeen hebben,
misschien omdat het oude samenlevingen zijn, maar een van deze gedeelde
kenmerken is een ontspannen liberalisme dat ver afstaat van alles wat wij
autoritair zouden kunnen noemen.
Het is in China en Italië waar je tijdelijk illegaal
kunt parkeren zonder de toorn van de sleepwagen van God over je af te roepen.
Het is in China en Italië waar je te laat kunt betalen zonder gestraft te
worden, waar de wereld en het leven niet worden ervaren als zwart-wit
constructies maar als oneindig veel grijstinten, waar ontmoetingen met het
systeem of met de bureaucratie meestal worden beantwoord met tolerantie en
begrip in plaats van met een hard oordeel.
Een bezoeker aan Sjanghai maakte een prachtige
internetpost waarin hij een ontmoeting beschreef tussen twee politieagenten die
een dronken bestuurder behandelden, en zei verbaasd te zijn over hoe
zachtaardig ze met hem omgingen. In het voordeel van de chauffeur, hij was niet
gewelddadig of beledigend, alleen erg dronken, maar toch ... Ik zou kunnen
getuigen van ontelbare tientallen soortgelijke voorbeelden die, in plaats van
een autoritaire mentaliteit te tonen, een beeld van tolerantie waren, precies
het tegenovergestelde van autoritair Amerika. Westerlingen, en vooral
Amerikanen, zullen dit niet willen horen, maar hun opzettelijke blindheid
verandert niets aan de feiten.
Westerlingen zijn geboren in een joods-christelijke,
rechts-gerichte, zwart-witte, individualistische wereld. De Chinezen zijn
geboren in een confucianistische, socialistische, grijs getinte, pluralistische
wereld. We kunnen geen westerse maatstaven gebruiken om China te begrijpen, net
zo min als we liters kunnen gebruiken om afstand te meten. Amerika is simplistisch, bijna een karikatuur van een samenleving,
terwijl het Oosten zeer complex is. Met wat inspanning kan het Oosten het
Westen leren begrijpen, maar het Westen zal het Oosten misschien nooit
begrijpen.
Right-Wing societies and peoples cannot easily relate
to shades of grey pluralism. Their right-wing black and white religion creates
for them a simplistic black and white world, with little room for ambiguity or
what we might call soft skills or methods of evaluation and judgment. For
Americans, conflict, confrontation, battle, winners and losers, are necessary
conditions for dealing with differences, while Chinese and Asians generally
prefer to avoid conflict and search for peace. They aren’t interested in
winners and losers but in harmony and stability. They instead try to achieve a
consensus that everyone can live with, which is why China sometimes drags out
border disputes for decades, waiting patiently until everyone is in a mood to
agree, and they often make large concessions in the name of harmony.
Rechtsgeoriënteerde zwart-witte samenlevingen zoals de
VS zijn van nature oorlogszuchtig en strijdlustig, waarbij hun verwrongen
religieuze moraal conflicten opzoekt zelfs waar die niet bestaan. Samenlevingen
in grijstinten neigen van nature eerder naar onderhandeling en verzoening dan
naar oorlog. Wanneer je in veel Chinese steden een plaatselijk politiebureau
binnengaat, is het eerste wat je ziet een bemiddelingskamer, waar een
politieagent de ruziënde partijen kan helpen hun geschillen bij te leggen
zonder naar de rechter te stappen. Het
begrijpen en uitvoeren van een dergelijke sociaal uitstekende oplossing is
onmogelijk in een natie als de VS, waar de hele sociale infrastructuur
gebaseerd is op een conflictmodel waarbij, bij elk geschil, ik
"gelijk" moet hebben en jij "ongelijk". En dat betekent
moreel fout. Wanneer ze doordrenkt zijn met hun religieuze morele suprematie,
zijn deze rechtse, zwarte en blanke samenlevingen allemaal imperialistisch
geweest, op zoek naar verovering, onderwerping en controle van andere naties.
Ze zijn ook inherent racistisch, een eigenschap die niet in een vacuüm bestaat,
maar gerechtvaardigd wordt door sociaal Darwinisme en gesanctioneerd wordt door
God. De hele verzameling Amerikaanse waarden is in wezen sociaal-darwinisme in
het groot, het concept dat sociale overleving toekomt aan de
"sterkste", dat op internationale schaal de invasie, kolonisatie en
uiteindelijke overheersing van de wereld door de sterkste naties rechtvaardigt.
De verschillen tussen China en het Westen zijn een
kwestie van diepgewortelde fundamentele waarden. Chinezen hechten meer waarde aan een samenleving van vrede en sociale
stabiliteit dan aan vrijheid van informatie of persoonlijke vrijheden.
Amerikanen putten suprematie uit zelfvoldoening door te geloven dat zij meer
"rechten" hebben dan de Chinezen, maar dit is gebaseerd op
onwetendheid van de Aziatische cultuur van gedeelde waarden waar collectieve
rechten vaak belangrijker zijn. Als gevolg van deze pluraliteit zijn de
Chinezen best bereid af te zien van veel van wat Amerikanen "privé-rechten"
zouden kunnen noemen, maar het gaat veel dieper dan dit, in de zin van waarden
die voortvloeien uit beschaving en nationale identiteit, en die zich
uitstrekken tot wat wij "nationale dromen" zouden kunnen noemen. De Amerikaanse droom gaat over een individu
- ik - ik kan alles hebben, terwijl de Chinese droom meervoudig is, voor de
verjonging van China. Het aantal Chinezen (waarschijnlijk ongeveer 90%) dat
hard zal werken en echte offers zal brengen voor het algemeen welzijn van hun
land is waarschijnlijk omgekeerd evenredig aan het aantal Amerikanen
(waarschijnlijk ongeveer 10%) dat alles zou opgeven of ook maar een offer zou
brengen voor het welzijn van hun land.
In dit opzicht, en in vele andere opzichten, zijn
China en de Chinezen door het Westen slecht in beeld gebracht. De Chinezen
hebben er geen belang bij iemand te veranderen om zoals hen te worden. Zij
denken dat hun systeem (politiek en economisch) goed voor hen is en zij zijn er
gelukkig mee, maar zij zullen niet proberen het aan iemand anders op te leggen.
De Chinezen bemoeien zich er niet mee, en de reden daarvoor is dat zij niet de
joods-christelijke stamcellen hebben om hen te vertellen dat zij ofwel moeten
bekeren ofwel iedereen die anders is moeten doden. China is geen imperialistische natie omdat de Chinezen niet besmet zijn
met religie. Zij zijn vrij van het weerzinwekkende supremacistische geloof
dat zij op de een of andere manier goddelijk bevoorrecht zijn, vandaar de
afwezigheid van racisme en de geboorte van tolerantie.
Amerikanen, ontsproten uit hun individualistische, wet
van de jungle mal, en doordrenkt met hun dun verhuld racisme gepresenteerd als
een iets minder opruiend Amerikaans uitzonderingsbeleid, kunnen dit niet
accepteren omdat het het enige argument zou vernietigen dat zij hebben voor hun
pogingen om hun wetten, waarden, overtuigingen en normen op te dringen aan de
rest van de wereld. Als je aanvaardt dat
alle mensen en naties gelijk zijn, dat er een natuurlijke en wenselijke
diversiteit bestaat in naties en culturen, kun je niet rechtvaardigen dat je je
waarden en instellingen aan anderen oplegt. De Amerikaanse manier om
hiermee om te gaan is de werkelijkheid te ontkennen, beweringen van culturele
of andere verschillen met minachting te behandelen en naties ervan te
beschuldigen hun culturele diversiteit te gebruiken als een excuus om aan hun
ware christelijke bestemming te ontsnappen en Amerikaanse klonen te worden.
Wij zien dit het meest in de druk om
meerpartijenpolitiek naar Amerikaans model over te nemen, waarbij de Amerikanen
India of de Filippijnen gebruiken als voorbeelden van samenlevingen die niet
geheel zichzelf hebben vernietigd als bewijs van het vermogen van Aziatische
naties om het Amerikaanse politieke systeem te overleven. Maar de honger naar wereldheerschappij speelt een veel grotere rol in
deze evangelisatie dan de Amerikanen bereid zijn toe te geven. Zij hebben
hun zucht naar wereldheerschappij zo diep in hun zogenaamde democratische
waardensysteem verankerd, dat zij doen alsof zij de opzettelijke en zeer reële
politieke bedreigingen die aan hun bekeringsdrang ten grondslag liggen,
negeren, alsof hun aanbevelingen gebaseerd zouden zijn op humanitaire
overwegingen - wat duidelijk niet het geval is.*
Mr. Romanoff’s writing has been translated into 32 languages and his
articles posted on more than 150 foreign-language news and politics websites in
more than 30 countries, as well as more than 100 English language platforms.
Larry Romanoff is a retired management consultant and businessman. He has held
senior executive positions in international consulting firms, and owned an
international import-export business. He has been a visiting professor at
Shanghai’s Fudan University, presenting case studies in international affairs
to senior EMBA classes. Mr. Romanoff lives in Shanghai and is currently writing
a series of ten books generally related to China and the West. He is one of the
contributing authors to Cynthia McKinney’s new anthology ‘When China Sneezes’. (Chapt. 2 — Dealing with Demons).
His full archive can be seen at
https://www.moonofshanghai.com/
http://www.bluemoonofshanghai.com/
He can be contacted at: 2186604556@qq.com
*
Copyright © Larry Romanoff, Moon of Shanghai, Blue Moon of Shanghai, 2021
Nederlandse vertaling: Martien
