上海的月亮: NL -- LARRY ROMANOFF -- Als Jij Het Doet, Is Het Spioneren. Als Ik Het Doe, Is Het Onderzoek -- August 30, 2021

Als Jij Het Doet, Is Het Spioneren. Als Ik Het Doe, IsHet Onderzoek.

LARRY ROMANOFF • 10 AUGUST 2020

Nederlandse vertaling: Martien

CHINESE ENGLISH NEDERLANDS PORTUGUESE SPANISH

Eind jaren vijftig, begin jaren zestig was er een Amerikaanse tv-serie met de titel "The Naked City", die zich afspeelde in New York. De opening van elke aflevering begon met de intonerende woorden: "Er zijn acht miljoen verhalen in de Naked City. Dit is er één van." Nou, er zijn waarschijnlijk 8 miljoen Amerikaanse spionageverhalen die zich in China hebben afgespeeld in de afgelopen decennia. Hier zijn er twee van.

Introduction

Enkele jaren geleden werd gemeld dat het Pentagon een internationaal spionagenetwerk aan het opbouwen was dat nog groter zou kunnen worden dan dat van de CIA, met plannen om tenminste 1600 "verzamelaars van informatie" over de hele wereld te verspreiden. Naast militaire attaches en anderen die niet undercover werken, zouden meer clandestiene agenten door de CIA worden opgeleid en in het buitenland worden ingezet om taken uit te voeren die de CIA niet wilde uitvoeren. Er werd bevestigd dat China tot de topprioriteiten van het Pentagon behoorde, hetgeen de Amerikaanse affiniteit voor spionage en geheime acties weerspiegelt, waarvan wij het bewijs niet langer nodig hebben. Amerikanen worden dikwijls door de CIA of het Amerikaanse leger ingelijfd voor spionagediensten in China, waarbij zij worden bijgestaan door het Amerikaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken.

Buitenlanders in China, die ogenschijnlijk onafhankelijk optreden, worden regelmatig door de Chinese auto-riteiten aangehouden wegens het uitvoeren van illegale landmetingen en het in kaart brengen van de locatie van belangrijke militaire en andere faciliteiten. Alleen al in de afgelopen jaren werden in China bijna 40 gevallen van illegaal opmeten en in kaart brengen ontdekt, meestal rond enkele van China's militaire bases en installaties, en in gevoelige grensgebieden zoals Xinjiang en Tibet, waarbij de gegevens vrijwel zeker werden gebruikt bij het plannen van de door het buitenland gesponsorde onlusten die in die provincies plaatsvonden.

In een recent geval werd een Amerikaanse burger aangetroffen die twee professionele GPS-ont-vangers voor landmeting en cartografie gebruikte waarop hij meer dan 90.000 coördinaten had geregistreerd, waarvan 50.000 in de buurt van militaire installaties. Hij reisde naar XinJiang onder het voorwendsel een reisbureau te registreren om in Urumqi rondleidingen in de open lucht aan buitenlanders aan te bieden, en was daar duidelijk in opdracht van de Amerikaanse regering toen hij werd betrapt. Dit is de reden waarom Google's cartografische dienst in China om zeep werd geholpen. Google was bezig met het verzamelen van hoge-resolutie-inlichtingen voor de CIA, opnieuw beelden van gevoelige militaire gebieden.

Het is in China algemeen bekend dat letterlijk duizen-den personeelsleden van de Amerikaanse ambassade in Peking en de verschillende consulaten zich bezighouden met activiteiten die duidelijk spionage zijn. Dit was de reden waarom de Chinese regering heeft gekozen voor de sluiting van het VS-consulaat in Chengdu. De Chinese autoriteiten hadden de Amerikaanse ambas-sade en de Amerikaanse regering herhaaldelijk te kennen gegeven dat het personeel in Chengdu zich bezighield met activiteiten "die niet in overeen-stemming waren met hun diplomatieke benoeming". Dat is Chinees understatement.

De Amerikaanse media beschuldigen de Chinezen er graag van "om elke hoek een samenzwering te zien", maar deze gebeurtenissen zijn voldoende in aantal om de bezorgdheid van China te rechtvaardigen, waarbij diezelfde media verzuimen op te merken dat iemand die honderdduizenden GPS-coördinaten verzamelt in de buurt van Amerikaanse militaire bases, een zeer korte toekomst zou hebben.

Coca-Cola

De Coca-Cola Company is altijd betrokken geweest bij spionage voor het Amerikaanse leger en het State Department. [1] Vreemd genoeg is noch op de website van de Coca-Cola company noch op Google hierover iets te vinden, en het State Department had niemand beschikbaar om dit met mij te bespreken. Sinds tenminste de jaren 1940, wanneer het bedrijf bottelarijen oprichtte in een nieuw land, werden er automatisch OSS of CIA spionnen gestuurd als deel van het personeel. Het was niet eens zo'n geheim: toen de Amerikaanse Senaat in 1987 de beroemde Iran-Contra hoorzittingen hield, werd de band tussen de CIA en Coca-Cola volledig blootgelegd.

En het is niet alleen Coca-Cola, maar laten we eerst naar dit bedrijf kijken. In maart 2013 schreef Laurie Burkitt van de WSJ een aangenaam ongeïnformeerd artikel [2] over Coca-Cola dat in West-China was aangeklaagd wegens spionage, met als merkwaardige maar typisch Amerikaanse mediaspin dat dit "de gevaren van zakendoen in China" aan het licht bracht. Laten we eens naar de feiten kijken.

Bij 21 afzonderlijke gelegenheden werden 21 verschil-lende vrachtwagens van Coca-Cola aange-houden terwijl zij bezig waren met wat de westerse media "onderzoek" of "in kaart brengen" noemden van sommige van China's meer politiek gevoelige gebieden, waaronder grenzen en militaire bases. De eerste vraag die bij mij opkomt is waarom chauffeurs van Coca-Cola vrachtwagens overal ter wereld "kaartoperaties" of "surveys" zouden uitvoeren, veel minder in Yunnan en andere politiek gevoelige gebieden van China, en in het bijzonder in grensgebieden en de omgeving van militaire bases. Nog belangrijker is de vraag waarom de chauffeurs van Coca-Cola die dit " in kaart brengen " operaties uitvoeren maar liefst 600 kilometer van hun normale leveringsroutes zouden afwijken.

Coca-Cola zei dat de GPS-toestellen die haar werk-nemers gebruikten "digitale kaart- en klantenlogistiek-systemen waren die in China in de handel verkrijgbaar zijn", een bewering die een regelrechte leugen was. Het is waar dat veel vrachtwagenparken over de hele wereld GPS-apparaten in hun voertuigen installeren om locaties te helpen traceren en hun logistieke efficiëntie te verbeteren, maar deze GPS-apparaten worden permanent gemonteerd en zijn over het algemeen "domme" apparaten die niet meer kunnen doen dan hun locatie registreren en naar een centrale bron doorsturen, en dat is inderdaad hun enige gebruik. In het geval van de vrachtwagens van Coca-Cola waren de GPS-toestellen echter niet gemonteerd, maar hand-bediende toestellen van militaire kwaliteit, waarvan de programmering zo gesofisticeerd was dat de Chinese militaire ambtenaren aanvankelijk grote moeite hadden om alle functies precies te bepalen. Veel van die apparaten bevatten bijna 90.000 coördinaten van militaire bases en andere gevoelige gebieden. In haar artikel negeerde Burkitt dit alles met de dwaze bewering dat de GPS-eenheden "alleen werden gebruikt om de brandstofefficiëntie en de klantenservice te verbeteren", haar bewering die onmiddellijk door de Amerikaanse media werd opgepikt om Coca-Cola als het slachtoffer af te schilderen en China af te schilderen als gevoelig tot op het punt van paranoia.[3]

Een officiële verklaring van de regering luidde als volgt:

"Wat we voor nu kunnen zeggen is dat er veel dochter-ondernemingen van Coca-Cola bij betrokken zijn en dat dit in veel provincies gebeurt. Gezien de omvang van de zaak, de complexiteit van de betrokken technologie en de implicaties voor onze nationale veiligheid, werken wij samen met het Ministerie van Staatsveiligheid aan deze zaak.

Als het Ministerie van Staatsveiligheid erbij betrokken is, kunt u er zeker van zijn dat dit een verdomd ernstige zaak is, en het was door het gebruik van wat genoemd werd "apparaten met ultrahoge gevoeligheid" en GPS-eenheden die "kaart-technologie met algoritmen op militair niveau" bevatten dat zij erbij betrokken raakten[4] De reden is natuurlijk dat dergelijke geografische gegevens hoofdzakelijk worden gebruikt door kruisraketten die gericht zijn tegen gevoelige militaire installaties. Deze gegevens moeten op de grond worden verkregen omdat, hoewel observatie-satellieten een zeer hoge resolutie kunnen leveren, hun foto's geen referentiekader hebben en geen voldoende nauw-keurige locatiegerichte gegevens kunnen ver-schaffen - ongeacht wat de New York Times u vertelt. Indertijd beweerde Han Qixiang, directeur van de afdeling wetshandhaving van de overheid, dat Coca-Cola meer deed dan alleen maar haar toeleveringsketen verbeteren, en dat zij gebruik maakte van zo'n geavan-ceerde cartografische technologie dat de overheid moeite had om het systeem van het bedrijf adequaat te analyseren. En hoewel het destijds niet breed werd uitgemeten, maakten diezelfde "Coca-Cola-chauffeurs" tegelijkertijd luchtfoto's van militaire bases met drones.

Er werd geen verdere informatie vrijgegeven, maar uit de verklaringen van de regering bleek duidelijk dat deze Coca-Cola spionagezaak veel ernstiger was dan in de westerse media werd afgeschilderd. En, met de nodige excuses aan Laurie Burkitt, dit ging allemaal niet over "de gevaren van zakendoen in China".

Een ander item kan enig inzicht verschaffen in de betrokkenheid van Coca-Cola. Zo publiceerden de Chinese media rond dezelfde tijd verhalen die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hadden, maar die vrijwel zeker deel uitmaakten van ditzelfde proces. De verhalen hadden betrekking op werknemers van Coca-Cola die waren gearresteerd wegens het aannemen van steekpenningen. Eén zo'n persoon met de achternaam Zhu, die in de marketingafdeling van Shenmei van Coca-Cola werkte, had blijkbaar meer dan 10 miljoen RMB, ongeveer 1,5 miljoen US$, aangenomen, terwijl verscheidene anderen voor hetzelfde vergrijp waren beschuldigd en aange-houden.[5] [6] Het is waar dat werknemers van Coca-Cola en andere Amerikaanse bedrijven in China vaak steekpenningen eisen, maar dit zijn gewoonlijk kleinschalige afpersingspogingen van leveranciers van het bedrijf waarbij de persoon bevoegd is om zakelijke contracten toe te kennen, en de politie is over het algemeen niet geïnteresseerd in deze zaken, tenzij het bedrijf zelf om een politie-onderzoek verzoekt. Maar deze betalingen lagen twee orden van grootte boven het niveau van commerciële afpersing, zodat de logischer conclusie is dat deze extra Coca-Cola werknemers hun betalingen uit dezelfde bron hadden ontvangen als de vrachtwagenchauffeurs die de GPS "mapping" uitvoerden, met andere woorden, van een of andere instantie van de regering van de VS, waarbij het geld in contanten via het Coca-Cola bedrijf van de VS-ambassade werd verstrekt, maar zij werden betrapt voordat zij hun spionagetaken konden uitvoeren.

Dit is een goede gelegenheid om op te merken dat de Amerikaanse consulaten in China in een gemiddeld jaar (althans tot voor kort) ongeveer 800.000 visum-aanvragen per jaar ontvingen van Chinese burgers, meestal voor studie of toerisme. De Amerikaanse ambassade en consulaten vroegen een vergoeding van 1.000 RMB voor elke aanvraag, met de bepaling dat de vergoeding alleen in contanten mocht worden betaald. Om u het rekenwerk te besparen, dat is ongeveer 800 miljoen RMB per jaar, of ongeveer 130 miljoen dollar, die het banksysteem passeerde en beschikbaar was voor geheime operaties. Op een recentere maar ongedateerde webpagina wordt beweerd dat de aanvraagkosten kunnen worden betaald met Visa of Master Card, American Express, Discover en Diners Club, waarbij elke Chinese burger natuurlijk over deze Amerikaanse creditcards beschikt in dezelfde mate als elke Amerikaan over een Bank of China credit card beschikt.

De interessante zaak van Xue Feng

In 2010 beschuldigde een Chinese rechtbank de Chinees-Amerikaanse geoloog Xue Feng van poging tot het verkrijgen en verhandelen van staatsgeheimen en veroordeelde hem tot acht jaar gevangenisstraf met een boete van 200.000 RMB, voor zijn pogingen om gegevens over de Chinese olie-industrie te kopen. Vanzelfsprekend reageerde de Amerikaanse regering met "verbijstering en raadselachtigheid" op de opgelegde gevangenisstraf en, al even vanzelfsprekend, gaven de Amerikaanse media een vertekend beeld van de gebeurtenissen, terwijl zij de meeste cruciale informatie achter hielden. Laten we eens naar de feiten kijken.

Feng had uit verschillende bronnen documenten en gegevens verzameld over de geologische omstandig-heden van China's oliebronnen aan land, alsmede een database met de GPS-coördinaten van meer dan 30.000 olie- en gasbronnen die eigendom waren van CNOOC en PetroChina. De informatie werd vervolgens verkocht (of staat op het punt te worden verkocht) aan het in de VS gevestigde IHS Energy voor 350.000 USD.

Het voornaamste probleem is dat een land zonder olie geen militaire capaciteit heeft. Zonder een constante aanvoer van olie kunnen schepen niet varen, kunnen vliegtuigen niet vliegen, kunnen tanks niet rijden en kunnen troepen niet worden vervoerd. De VS, één van de slechts twee naties in de wereld die altijd op zoek zijn naar een nieuwe oorlog, is het enige land dat gegevens verzamelt over de aardoliebevoorrading van alle andere naties. Zij doen dit omdat zij, in geval van een gewapend conflict, de militaire brandstofcapaciteit van de vijand willen kennen. Dit omvat niet alleen de aanvoerroutes van tankers, maar ook het produktie vermogen van alle producerende putten, de duur van de maximale produktie en, misschien wel het belang rijkste, de precieze GPS-coördinaten voor de lancering van raketten om dit vermogen te vernietigen. Dit is de reden waarom informatie over China's oliebronnen van groot belang is voor het Amerikaanse leger, en natuurlijk waarom de informatie door de Chinese regering als gevoelig en vertrouwelijk wordt beschouwd. Het kan van cruciaal belang zijn voor China's overleving.

Laten we eens kijken naar de vermeende werkgever van Feng, het mysterieuze IHS Energy, dat in de Amerikaanse media wordt omschreven als een "informatiedienstverlener" die gegevens over de wereldwijde aardolieproductie verstrekt aan klanten over de hele wereld. Niet helemaal waar. IHS is een geheim bedrijf dat zich hoofdzakelijk fulltime bezighoudt met spionage voor het Amerikaanse leger, en in feite is IHS ontstaan in het Amerikaanse leger, hoewel noch Google noch Bing hiervan op de hoogte lijken te zijn. Dit bedrijf werd oorspronkelijk opgericht om de Amerikaanse wapenindustrie te dienen en om aankopen van wapenaannemers te coördineren. Het bedrijf publiceert vele boeken en militaire vaktijd-schriften die door westerse regeringen worden gebruikt als een belangrijke bron van militaire inlichtingen en informatie over defensie en oorlogsvoering.

Een bedrijf dat eigendom is van IHS is Jane's Information Group [7] [8], misschien wel de belang rijkste bron van wereldwijde informatie en inlichtingen over de lucht- en ruimtevaart- en defensie-industrie voor alle westerse regerings instanties. IHS is ook eigenaar van een bedrijf genaamd Cambridge Energy Research Associates [9], dat militaire inlichtingen inwint en de VS en andere westerse regeringen adviseert over militaire strategie en wat we "geopolitiek" zouden kunnen noemen, met betrekking tot de energiebeschikbaarheid van buiten-landse militairen, waaronder zeker ook China.

Meer ter zake is dat een van de meest kritieke activa van IHS een enorme databank is die alle productie- en technische informatie bevat over de overgrote meerder heid van de olie- en gasbronnen in de hele wereld [10], een activa die uitsluitend is verzameld voor gebruik door het Amerikaanse leger, de CIA en het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Deze informatie is een essentieel onderdeel van de Amerikaanse oorlogsplanning, aangezien het neutraliseren of vernietigen van de energievoorziening van de tegenstander een hoofddoelstelling zou zijn in een gewapend conflict. En aangezien de VS al jaren oorlogsscenario's met China aan het plannen zijn, was dit de reden waarom IHS zo geïnteresseerd was in het verkrijgen van al die informatie.

Hieruit kan men begrijpen waarom IHS Feng op zo'n enorme en gedetailleerde schaal informatie liet verzamelen. Voor zijn oorlogsplanning moet het Amerikaanse leger de precieze productiecapaciteit van alle oliebronnen in China kennen en weten of hun opbrengsten toenemen of afnemen, om te kunnen inschatten in hoeverre China's leger in staat is tijdens een conflict te functioneren als de Amerikaanse marine de aanvoer van tanker-olie naar China via de Zuid-Chinese Zee afsnijdt. IHS kreeg de opdracht deze informatie te verkrijgen, met inbegrip van de precieze GPS-coördinaten van alle producerende putten van enige betekenis, zodat het Amerikaanse leger ze met kruisraketten zou kunnen richten en vernietigen. En daarom was de informatie 350.000 dollar waard voor IHS; zij zouden de informatie opnieuw hebben bewerkt en voor miljoenen hebben doorverkocht aan verschillende afdelingen van het Amerikaanse leger en andere regeringsinstanties.

Feng was geen werknemer van IHS. Hij was een freelancer die door de CIA was ingehuurd en opgeleid in spionage en het verzamelen van gegevens in China, en vervolgens onder contract was overgedragen aan IHS om de nodige informatie te verzamelen. De WSJ deed een bedeesde uitspraak dat Feng "van baan was veranderd kort voordat hij werd aangehouden voor zijn werk voor IHS." Dit was de reden. [11] Feng deed geen 'onderzoek' in de zin waarin wij dat woord gebruiken, en hij verzamelde ook geen informatie die al in het publieke domein was, zoals de westerse media hem probeerden af te schilderen. In plaats daarvan was hij bezig met een belangrijk spionageprogramma voor het Amerikaanse leger op een gebied dat van cruciaal belang is voor de verdediging van China, en had hij voor zijn daden terechtgesteld moeten worden. Ik kan niet begrijpen waarom hij dat niet is.

De informatie die Feng trachtte te verzamelen was noch in de handel verkrijgbaar, noch "in het publieke domein", zoals de westerse media suggereerden. Andere media meldden dat deze informatie in de VS openbaar beschikbaar is, een bewering die misschien waar is, maar niet ter zake doet. De VS lopen geen gevaar militair te worden aangevallen en niemand verzamelt GPS-coördinaten van Amerikaanse oliebronnen om kruisraketten in hun richting te sturen. In ieder geval kan ik moeilijk aan arrestatie of gevangenisstraf in de VS ontsnappen door te beweren dat mijn "marktonderzoek" naar hun militaire goederen in een ander land legaal was en de VS daarom niet het recht hadden mij vast te houden, hoewel Feng deze verdediging voor de Chinese rechtbanken heeft geprobeerd.

In een van zijn artikelen over deze kwestie, maakte de WSJ de volgende opmerking: "Mr. Xue is geboren in China, een herinnering dat etnische Chinezen kwetsbaarder kunnen zijn voor de valkuilen van het rechtssysteem van het land dan andere buitenlanders. Net als IHS zijn veel multinationals gaan vertrouwen op mensen als Xue om hun China-activiteiten te runnen." IHS had geen "China-activiteiten" noch enige aanwezigheid in China, maar de bovenstaande opmerking is waar in die zin dat de Chinese autoriteiten in dergelijke omstandigheden geneigd zijn zich milder op te stellen tegenover buitenlanders dan tegenover etnische Chinezen die zij als verraders van hun vaderland beschouwen.

De VS doen aanzienlijke inspanningen om in China geboren Amerikanen op te sporen en te indoctrineren die voldoende kunnen worden "omgebogen" om hun eigen land te verraden. Feng was ongetwijfeld een van deze personen, omdat hij voor de CIA werd aangetrokken op grond van de veronderstelling dat hij, als etnische Chinees, minder aandacht zou trekken dan andere buitenlanders en wellicht beter zou begrijpen hoe hij in de culturele omgeving zou passen zonder de aandacht op zich te vestigen.

De Amerikaanse regering toonde grote belangstelling voor Fengs zaak en voerde een langdurige diplomatieke campagne om hem op "humanitaire" gronden vrij te krijgen. Voormalig VS ambassadeur Jon Huntsman bezocht Feng in de gevangenis, en zelfs President Obama had een ontmoeting met China's President om te smeken om Feng's vrijlating, terwijl vele andere VS regeringsfunctionarissen de kwestie privé ter sprake brachten. Het is maar dat u het weet, wanneer de regering van de VS zo'n grote belangstelling toont voor het lot van zo'n persoon, dan is dat alleen maar omdat diezelfde ambtenaren actief betrokken waren bij het plaatsen van die persoon in die situatie, en enige verantwoordelijkheid voelen om hun "troef" te redden. Interessant was dat het in deze zaak om meer moet gegaan zijn dan louter productie- en locatiegegevens van oliebronnen, want iedereen van de Amerikaanse regering werd geweerd van de hoorzitting [12], wat erop zou wijzen dat er bijkomende en ernstige geclassifi-ceerde zaken bij betrokken waren.

Voor uw leesvermaak volgen hier enkele van de westerse verdraaiingen:

De UK Independent kopte: "Amerikaanse geoloog in China acht jaar celstraf voor onderzoek naar olie" [13], in een zaak die "het gebruik belicht van vage geheimenwetten door de regering gebruikt om bedrijfs informatie te beperken". De Wall Street Journal vertelde ons dat "de zaak van de heer Xue de laatste is die sterke vragen oproept over de legaliteit in China van het uitvoeren van marktonderzoek", en beweerde dat "de zaak van de heer Xue louter voortkwam uit zijn poging om commercieel beschikbare gegevens over de olie-industrie te kopen". Let op de woordkeuze.

Feng werd gevangen gezet wegens het verrichten van "marktonderzoek", in welke hoedanigheid hij probeerde "commercieel beschikbare gegevens" te kopen, waardoor een indruk wordt gewekt die sterk afwijkt van de feiten. Ook de Britse Guardian[14] en de Telegraph [15] waren er over te spreken, en Fox News vertelde ons dat "Chinese functionarissen een ruime bevoegd-heid hebben om informatie als staatsgeheim te classificeren". In tegenstelling tot de Amerikanen. [16] De Amerikaanse regering speelde haar rol in het mediacircus, door te beweren dat Feng gewoon informatie "ontving" die "in het publieke domein zou moeten zijn", en "gewoon zijn werk deed".

Nog amusanter is dat de WSJ beweerde dat de Chinese rechtbank die haar vonnis bekendmaakte tijdens een Amerikaans feestweekend, "een berekende daad van trots" tegen de VS leek [17, wat betekent dat China zijn interne aangelegenheden zou moeten afhandelen met een oog op een kalender van Amerikaanse feestdagen om ervoor te zorgen dat de Amerikanen naar behoren worden geïnformeerd. Een Joods-Amerikaanse professor in de rechten in New York, Jerome A. Cohen, die beweert een "autoriteit op het gebied van het rechtssysteem van China" te zijn, beweerde dat dit een geval was van "China's neus ophalen naar de regering van de VS" - kennelijk een onvergeeflijke daad van verzet tegen de Keizerlijke Meester. En het sturen van Feng om spionage te bedrijven in China zou voor de regering van de Verenigde Staten een "vuile neus uitsteken" naar wie?

Het Schrijven van Mr. Romanoff is vertaald in 32 talen en zijn artikelen zijn geplaatst op meer dan 150 anderstalige nieuws- en politieke websites in meer dan 30 landen, alsmede op meer dan 100 Engelstalige platforms. Larry Romanoff is een gepensioneerd management consultant en zakenman. Hij heeft leidinggevende functies bekleed bij internationale adviesbureaus en was eigenaar van een internationaal import-exportbedrijf. Hij is gastprofessor geweest aan de Fudan Universiteit van Shanghai, waar hij casestudies over internationale zaken heeft gepresen-teerd aan EMBA-klassen. De heer Romanoff woont in Shanghai en is momenteel bezig met het schrijven van een serie van tien boeken die in het algemeen betrekking hebben op China en het Westen. Hij is een van de auteurs van Cynthia McKinney's nieuwe bloemlezing ‘When China Sneezes’. (Chapt. 2 — Dealing with Demons).

Zijn volledige archief is te zien op: https://www.moonofshanghai.com/

http://www.bluemoonofshanghai.com/

Hij kan worden gecontacteerd op: 2186604556@qq.com

Notes

[1] https://cocacolaunited.com/blog/2012/11/12/supporting-u-s-military-and-veterans-since-1941/

[2]https://www.wsj.com/articles/SB10001424127887323826704578357131413767460

[3] https://www.cbsnews.com/news/china-accuses-coca-cola-of-misusing-gps-equipment/

[4] http://www.3snews.net/startup/246000023519.html

[5] https://www.nytimes.com/2009/09/14/business/global/14coke.html

[6] http://www.china.org.cn/china/news/2009-09/17/content_18543520.htm

[7] https://janes.ihs.com/

[8] https://www.janes.com/defence-equipment-intelligence/