POLSKI — LARRY ROMANOFF: Najbogatszy człowiek na świecie

 

 

Najbogatszy człowiek na świecie

Przez Larry Romanoff, November 28, 2022

Źródło / Source: https://www.bluemoonofshanghai.com/politics/9293/

Tłumaczył / Translated by: FMforLXM – (Bitomat)

BULGARIAN   CHINESE  ENGLISH   FRENCH   GERMAN   GREEK  ITALIAN  KOREAN   LITHUANIAN  POLSKI  ROMANIAN  SPANISH

 

Cel tego eseju jest trojaki: (1) zwrócenie uwagi czytelników na istnienie długotrwałego spisku dotyczącego identyfikacji "Najbogatszego Człowieka Świata", (2) odrzucenie obecnej listy kandydatów oraz (3) udokumentowanie, że niewielka liczba żydowskich rodzin bankowych działających w londyńskim City od pokoleń posiada te rekordy bogactwa z fortunami, które są o rzędy wielkości większe niż wszystko, co moglibyśmy sobie wyobrazić. Odniosę się do tych punktów w odwrotnej kolejności, a na końcu zajmę się obecnym zbiorem *wunderkindów.

*wunderkind – cudowne dziecko - osoba, która osiąga wielkie sukcesy w stosunkowo młodym wieku.

 

Nie twierdzę, że jestem w stanie niezbicie udokumentować wszystkie twierdzenia zawarte w tym eseju, ani ostatecznie uzasadnić wszystkie wyciągnięte wnioski. Temat jest taki, że zbyt wiele niezbędnych dowodów prawnych jest nieodwracalnie ukrytych przed publicznym widokiem i dostępnością, a my musimy w wielu przypadkach polegać na logice i poszlakach, aby poprzeć nasze twierdzenia i wnioski. Chociaż dowody nie są tak kompletne, jak można by sobie tego życzyć, ten poziom wsparcia dowodowego jest często wystarczający, zwłaszcza gdy nasze sprawy są zgodne z ustalonym schematem i mamy takie rozumowanie i dowody w dużych ilościach. Opisy i dowody w tym eseju posłużą przynajmniej do zapewnienia rozsądnej podstawy do zrozumienia i "zwrócenia uwagi na niektóre z wielkich sił, które kształtują nasz świat". Liczby przedstawione w tym eseju nie mają na celu dokładnych obliczeń, ale mają zaimponować czytelnikom wielkością liczb i kwot, z którymi mamy do czynienia.

 

Potęga procentu składanego

Znaczna część tego eseju opiera się głównie na jednej prostej tezie: że ci, którzy posiadają ogromne bogactwo, nie pozostawiają go bezczynnie, ale wykorzystują je w sposób ciągły; pieniądze są zawsze w pracy. Pieniądze są pożyczane na finansowanie wojen i kolonizacji, na zakup legalnych firm, na ustanowienie kontroli nad rządami i gospodarkami narodowymi i wiele innych.

 

Jeśli chodzi o stopy procentowe dla długoterminowej akumulacji, mamy tendencję do myślenia o historycznych stopach procentowych jako bardzo niskich, być może tylko 1% lub 2%, ale rzadko tak było. Powodem, dla którego Abraham Lincoln uciekł się do drukowania "zielonych dolarów" jako waluty, było to, że Rothschild zażądał 24% stopy procentowej, aby sfinansować Unię w wojnie domowej w USA. Istnieje wiele innych takich przykładów, ponieważ finansowanie wojny w szczególności wiązało się z wysokimi stopami procentowymi. Holenderskie obligacje wieczyste emitowane przez Żydów były oprocentowane na 10% i 12% w latach 1500 i 1600; Genua wyemitowała większość swojego długu na 9% w 1600 roku. Do obliczeń oprocentowania składanego w tym eseju użyłem stopy 5%, co jest wyborem arbitralnym, ale wydaje się rozsądne i konserwatywne w ogólnym kontekście. Załączone wykresy Banku Anglii wydają się uzasadniać tenwybór.[1][2]

 

Wiele z największych światowych korporacji jest własnością i jest kontrolowanych przez Żydów, wiele z nich przez wybranych w londyńskim City, ale także wiele spoza tej niewielkiej grupy. Główne światowe koncerny naftowe są kontrolowane przez żydowskie interesy, podobnie jak główne firmy farmaceutyczne, wielu producentów broni i światowe linie lotnicze, przeważająca ilość światowych zdolności żeglugowych i wiele innych branż, które normalnie mogą nie przyjść na myśl. Niemożliwe jest uzyskanie dostępu do wszystkich informacji potrzebnych do zgadnięcia wartości aktywów korporacyjnych tych ludzi, ale weźmy pod uwagę, że praktycznie wszystkie media na Zachodzie i wiele głównych mediów w pozostałej części świata, w tym filmy i wydawnictwa książkowe, są własnością lub są kontrolowane przez Żydów. Istnieją międzynarodowe firmy warte w sumie wiele bilionów dolarów, które są w całości żydowskie; Nestle, Sanofi, Monsanto, to tylko kilka z setek takich firm. Nie możemy łatwo dowiedzieć się, jaka część z tego przypada na garstkę żydowskich bankierów w londyńskim City, ile z tego zostało sfinansowane i jest kontrolowane z tego centrum, ale nie jest to bez znaczenia.

 

Rzeczy nie zawsze są tym, czym się wydają. Wiele z wielkich światowych fortun zostało sfinansowanych przez Rothschilda lub innych z tego wewnętrznego kręgu, a zatem istnieje ukryta własność, która nigdy nie zostanie ujawniona. Przeglądając historyczne zapisy, czasami odkrywamy, że bardzo bogaty człowiek pozostawił majątek o wartości zaledwie kilku milionów dolarów. Nie jest tajemnicą, choć najwyraźniej nie jest powszechnie znane, że jeden z Rothschildów sfinansował stworzenie Standard Oil przez Rockefellera i zrobił to samo między innymi z imperium stalowym Andrew Carnegie i fortuną kolejową Harrimana w USA. Finansowanie zwykle odbywało się za pośrednictwem J.P. Morgana, który przez całą swoją karierę był agentem Rothschildów, a same interesy bankowe Morgana były znacznie bardziej europejskie niż amerykańskie. Warto zwrócić na to uwagę czytelników, ponieważ wydaje się, że znaczna część bogactwa słynnych amerykańskich i europejskich rodzin mogła tak naprawdę nie należeć do nich, ale do ostatecznych żydowskich finansistów w tle. Dziś Google, Facebook, Tesla, Amazon, Starbucks i wiele innych należą do tej kategorii, firm, które nie mogłyby osiągnąć swojego zakresu kontroli rynku bez zarówno intensywnego finansowania, jak i intensywnego planowania pochodzącego skądinąd.

 

Przeprowadzono szereg badań na temat powiązań własności korporacyjnej i kontroli, z których wynika, że zaledwie 400 firm, a być może nawet zaledwie 250 firm, posiada bezpośrednio lub przynajmniej ma kontrolę nad ponad 40% całej wartości notowanej na wszystkich giełdach papierów wartościowych na całym świecie.[3][4][5] Ale za tymi 400 lub 250 firmami stoi taka sama liczba mężczyzn kontrolujących te firmy. Mimo że większość dużych korporacji jest notowana na giełdzie a w obrocie znajdują się niekiedy setki milionów akcji, nie możemy wiedzieć, gdzie leży prawdziwa kontrola. Coraz częściej wiele akcji znajduje się w posiadaniu pełnomocników, takich jak Blackrock, Blackstone lub inne grupy inwestycyjne, a my nie mamy informacji na temat klasyfikacji akcji lub innych ograniczeń dotyczących głosowania i kontroli.

 

Opinia publiczna nie posiada również informacji na temat dyrektorów, którzy mają całkowitą kontrolę nad codziennymi decyzjami, w tym nad wszystkimi decyzjami finansowymi. Co ważniejsze, nie jest konieczne posiadanie większości akcji, jeśli kontrolujesz Radę Dyrektorów lub jeśli czytają oni z tego samego scenariusza. Ludzie ci mogą opróżnić skarbiec firmy, aby wypłacić nieograniczone dywidendy wolne od podatku za pośrednictwem raju podatkowego i zrobić to nawet bez wzbudzania niepokoju ze strony zwykłych akcjonariuszy, którzy rzadko rozumieją te kwestie.

 

Wiele europejskich banków należy do tej kategorii, większość z nich jest własnością żydowską i jest ściśle kontrolowana. Kilkadziesiąt największych europejskich banków, takich jak HSBC, BNP Paribas, Lloyd's, ma kapitalizację rynkową w bilionach i bazę aktywów przekraczającą 30 bilionów euro. Główne banki północnoamerykańskie, takie jak Goldman Sachs, Citigroup, Wells Fargo, ponownie należące do Żydów, mają kapitalizację rynkową znacznie przekraczającą 1,5 biliona dolarów i odpowiadające jej aktywa. Ponadto mamy dosłownie setki banków należących do Żydów w Szwajcarii i innych krajach, które nigdzie nie pojawiają się na żadnej liście.

Wiele z największych na świecie firm ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych jest własnością Żydów, a łączna kapitalizacja rynkowa wynosi biliony i nie ma sposobu, aby wycenić Lloyd’s of London, ogólnoświatową platformę ubezpieczeniową, która jest praktycznie bezcenna. Następnie są firmy naftowe; Sam Royal Dutch Shell ma kapitalizację rynkową przekraczającą 200 miliardów dolarów, a jest ich wiele, kontrolowanych przez Żydów, wystarczających do kontrolowania światowych cen ropy, jak zobaczymy.

 

Dwie największe firmy FMCG, Unilever i P&G, obie żydowskie, mają łączną kapitalizację rynkową przekraczającą pół biliona dolarów. Firmy związane z Internetem, takie jak Google, Meta, Amazon, Dell, Oracle, znowu wszystkie żydowskie, mają łączną kapitalizację rynkową prawie 5 bilionów dolarów. Światowe domy mody i firmy jubilerskie, w większości należące lub kontrolowane przez Żydów, firmy takie jak Swarovski, YSL, LVMH, Cartier, Hermès, Estee Lauder, L'Oréal, mają kapitalizację rynkową przekraczającą 1 bilion dolarów, a setki biżuterii firmy, szlifierze diamentów i kupcy, handlarze złotem, działające za kulisami, które również są własnością Żydów - są warte łącznie biliony dolarów.

 

Główni producenci uzbrojenia i broni, którzy zawsze mieli wysoki procent żydowskiej własności i kontroli, ponownie mają kapitalizację rynkową w okolicach 1 biliona dolarów. Innym przykładem są największe światowe firmy spożywcze, ponownie w większości należące do Żydów. Nestlé, całkowicie żydowska firma, jest właścicielem ponad 2000 marek żywności, których kapitalizacja rynkowa wynosi około 1/3 biliona dolarów. Pepsico jest drugą co do wielkości firmą spożywczą na świecie, posiadającą setki głównych marek, a wiele innych, takich jak Kraft Heinz, Mondelez, Danone, Anheuser-Busch Inbev, Coca-Cola, Diageo, Starbucks, ma łączną kapitalizację rynkową wynoszącą co najmniej 1,5 biliona dolarów. Wszystkie największe na świecie firmy farmaceutyczne są własnością Żydów, a ich łączna kapitalizacja rynkowa wynosi około 4 bilionów dolarów.

 

Główne północnoamerykańskie firmy medialne (wszystkie należące do Żydów) mają kapitalizację rynkową wynoszącą ponad 1 bilion dolarów, z większymi liczbami dla mediów europejskich, które również są w dużej mierze własnością Żydów i praktycznie wszystkie są przez nich kontrolowane. Nie uwzględnia to ich udziałów w mediach w Ameryce Łacińskiej, Azji i Afryce. Istnieją dosłownie setki firm należących do Żydów, które nie pasują do powyższych kategorii, w tym wszystko od H&R Block po Mattel i Hasbro, Monsanto, Ben and Jerry's. Lista jest niemal nieskończona. Łącznie ich wartość i wpływ są ogromne.

 

Prawdziwa potęga: Dynastie rodzinne

 

Kiedy czytamy o Billu Gatesie lub Warrenie Buffettcie, mamy tendencję do myślenia w prostych kategoriach kogoś, kto zakłada firmę z dobrym pomysłem i przez całe życie buduje ogromne przedsiębiorstwo, które dziś jest warte wiele miliardów. Takie rozumowanie jest jednak uproszczone, ponieważ ograniczamy nasze myśli tylko do jednego pokolenia. Ludzie, którymi się tutaj zajmujemy, to dynastie rodzinne, które gromadziły swoje fortuny przez być może dziesięć lub nawet dwadzieścia pokoleń. W przypadku Rothschildów, Sassoonów i wielu innych, cofamy się do lat 1600 i 1700, z dynastiami rodzinnymi, które ogromnie się rozrosły na przestrzeni wieków i utrzymywały kontrolę nad swoim coraz większym bogactwem poprzez unikanie podatków spadkowych, sztywne małżeństwa i wspólne intencje.

 

Największe ze wszystkich dynastii rodowych są ukrywane, usuwane z mediów, usuwane z podręczników historii i prawie nigdy nie przyciągają uwagi opinii publicznej. Wszyscy oni są Żydami – Rothschild, Sassoon, Sebag-Montefiori, Warburg, Lehman, Goldman i wiele nazwisk, o których być może nigdy nie słyszeliście. Oto lista kilku żydowskich bankierów, reprezentujących być może tylko 25% z nich, z których większość rozpoczęła działalność bankową, finansową i przemysłową od początku do połowy XIX wieku, a więc średnio prawie 200 lat temu i wielu z nich doprowadziło do powstania żydowskich dynastii rodzinnych, które trwają do dziś, całkowicie poza zasięgiem opinii publicznej.

 

Rothschild, Sassoon, Warburg, Moses Montefiori, Sebag-Montefiori, Kadoorie, Lehman, Israel Moses Seif, Kuhn Loeb, Goldman Sachs, Salomon, Schiff, Joseph Hambro,
J. Henry Schroder, Samuel Montagu, Emile and Isaac Péreire, Lazard Brothers, Speyer brothers, Seligman brothers, Stern brothers, Barnato Brothers, Ernest Oppenheimer, Abraham Oppenheim, Carl Fuerstenberg, Jacob Goldschmidt, Oskar Wassermann, Hirsch, Raphael Jonathan Bischoffsheim, Hambro, Isaac Glückstadt, Levy Martin, Markus Rubin, Goldsmid, Rosenthal, A. Dunkelsbueler, Eugen Gutmann, Herbert Gutman, Wagg and Co, Mèdici family, Speyer, Speyer-Elissen, Emile Erlanger, S. Japhet, Ernest Cassel, Carl Meyer, Achille Fould, Luigi Luzzatti, Wertheimer and Gompertz, Lippman.[6][7][8]

 

Mam na swoim komputerze grafikę, która wyświetla udziały dynastii Rothschildów, wyświetlane raczej jak schemat organizacyjny z małymi polami wskazującymi udziały i liniami wszędzie wskazującymi własność i kontrolę. Jest tak duży, że wydrukowanie go najmniejszą czytelną czcionką wymagałoby arkusza papieru o wielkości pół metra. Rothschild niedawno stworzył nowy bank tylko po to, by zarządzać swoimi posiadłościami ziemskimi skonfiskowanymi biednym krajom. Trudno jest uzyskać twarde informacje, ponieważ tak wiele z tego odbywa się za pośrednictwem banków bez nazwy, agentów, powiązanych firm i odbywa się za pośrednictwem niezliczonych rajów podatkowych. Rothschild jest właścicielem między innymi Sanofi Pharma o kapitalizacji 125 miliardów dolarów, The Economist i IHS, który jest największym operatorem wież telefonii komórkowej w Afryce[9].

 

Anglo American została założona przez Ernesta Oppenheimera, niemieckiego Żyda. Z siedzibą w londyńskim City, jest to jedna z 250 największych firm na świecie, produkująca złoto, diamenty, inne metale i prawie połowę światowej platyny. Ich spółki zależne i inwestycje są zbyt liczne, by je wymienić. Kiedy Ernest zmarł, jego następcą został jego syn Harry, który również został prezesem De Beers, więc można zobaczyć, jak rodziny integrują i racjonalizują swoje udziały.

 

Żydowscy Wallenbergowie działają w Szwecji od 200 lat, a dziś są właścicielami większości dużych szwedzkich grup przemysłowych, takich jak Enskilda Bank, Ericsson, Electrolux, ABB, SAAB, SAS Group, SKF, Atlas Copco i Nasdaq. Jeszcze 50 lat temu firmy rodziny Wallenberg zatrudniały 40% szwedzkiej siły roboczej w przemyśle i reprezentowały 40% całkowitej wartości sztokholmskiej giełdy. Kapitalizacja rynkowa tylko dziesięciu z ich firm wynosi prawie 350 miliardów dolarów, a wiele z nich zostało zakopanych w trustach i ukrytych w rajach podatkowych. Swarovski, ze swoim fałszywym "kryształem", to kolejna 150-letnia żydowska dynastia.

 

W tym eseju zignoruję większość historii tych żydowskich rodzin i zacznę od początku XIX wieku, ale należy zauważyć, że te chazarskie "rodzinne fortuny" zaczęły się setki lat wcześniej. Mieliśmy (żydowską) holenderską bańkę tulipanową, (żydowską) bańkę mórz południowych, (żydowskie) Brytyjskie i Holenderskie Kompanie Wschodnioindyjskie i wiele podobnych. Były stulecia handlu niewolnikami, rolnictwa podatkowego i wiele innych. Pominę to wszystko.

 

Indie były swego czasu prawie na pewno najbogatszym krajem na świecie, z zasobami złota, srebra i drogocennych klejnotów godnych baśni i legend. Brytyjska Kompania Wschodnioindyjska, którą ostatecznie kierował jeden z Rothschildów, była bez wątpienia największym przestępczym przedsięwzięciem w historii świata i narzędziem wykorzystywanym do grabieży Indii do kości.

 

Sassoon ben Salih był głównym skarbnikiem paszów Bagdadu[10]. Zdemaskowany podczas ogromnego oszustwa na początku XIX wieku, które musiało pochłonąć setki miliardów w dzisiejszych dolarach, miał szczęście, że udało mu się ujść z życiem (i pieniędzmi). On i jego dwaj synowie David i Joseph uciekli do Indii, gdzie połączyli siły z jednym z Rothschildów i opracowali swój piekielny plan zmuszenia indyjskich chłopów do uprawy opium na sprzedaż w Chinach[11]. Od samego początku mieli już młodą królową Wiktorię w swoich rękach. Nie tylko wspierała ich wysiłki do tego stopnia, że przydzieliła brytyjskie wojsko jako żydowskich egzekutorów opium, dając Davidowi Sassoonowi wyłączną franczyzę na sprzedaż opium w całych Chinach, zajmując Hongkong na jego bazę dystrybucyjną i dając mu statut do utworzenia HSBC. Stwierdzenie, że brytyjska rodzina królewska czerpała z tego ogromne zyski, byłoby niedopowiedzeniem. Od tego zaczniemy naszą opowieść.

 

Szacuje się, że dzięki hurtowej grabieży Indii i kradzieży z Iraku, a następnie uprawie i sprzedaży opium w Chinach, Rothschild i Sassoon zgromadzili do 1835 r. majątek o wartości ponad 5 miliardów dolarów każdy. W rzeczywistości obliczone szacunki, które widziałem, wynosiły 6 miliardów dolarów i 7 miliardów dolarów[12] i były to również moje szacunki. Zmniejszyłem je do 5 miliardów dolarów, aby zachować ostrożność, ale sumy są nadal oszałamiające. 5 miliardów dolarów zgromadzonych w wysokości zaledwie 5% w ciągu 185 lat, w 2022 roku daje łącznie ponad 40 bilionów dolarów dla Rothschilda i Sassoona. A było co najmniej tuzin lub więcej żydowskich rodzin bankowych, które nie były tak daleko w tyle za Rothschildem i Sassoonem, a także wiele dziesiątek innych, które były bardzo bogate, ale nie należały do tej samej ligi. Te 40 bilionów dolarów może wydawać się szokujące i zbyt fantastyczne, aby mogło być prawdziwe, ale zachowaj swój osąd do końca. Jak zobaczysz, te 40 bilionów dolarów jest prawie nieistotne w ogólnym obrazie.

Wpis Legera: Rothschild: 40 bilionów dolarów w dzisiejszych dolarach

Wpis Legera: Sassoon: 40 bilionów dolarów w dzisiejszych dolarach

*Księga główna (lub leger) to księga, w której wprowadzane są konta finansowe. Słowo to było używane do próby zarejestrowania pieniędzy skradzionych przez Żydów.

 

(1) Niewolnictwo i praca przymusowa

 

Żydzi zawsze byli mocno zaangażowani w handel niewolnikami, w tym zarówno białymi niewolnikami, którzy wyludnili Irlandię i znaczną część Anglii, jak i nowszymi czarnymi niewolnikami, ale zignoruję tę część przeszłości i zajmę się tylko niedawnymi wydarzeniami w Chinach. Handel niewolnikami przez tych samych najbogatszych Żydów - Rothschilda, Sassoona, Kadoorie i wielu innych, ustał tylko dlatego, że położyła mu kres I wojna światowa. Nie znamy dokładnych liczb, ale zapis historyczny mówi nam, że wiele milionów Chińczyków zostało porwanych i sprzedanych jako niewolnicza siła robocza. Niezliczone dziesiątki tysięcy Chińczyków zostało porwanych i wysłanych jako niewolnicza siła robocza do Ameryki Północnej, aby budować linie kolejowe i pracować w kopalniach złota, budować Kolej Panamską i Kanał Panamski, pracować w kopalniach guana w Peru i w wielu innych przypadkach. To dlatego mamy Chińczyków na całym świecie; nawet dziś populacja Panamy stanowi ponad 10% Chińczyków z tego powodu.

 

W wielu przypadkach Chińczycy nie byli sprzedawani innym, lecz wykorzystywani przez Żydów jako niewolnicza siła robocza do ich własnych projektów. Jeszcze w 1904 r. Rothschild zlecił porwanie około 65 000 Chińczyków z prowincji Fujian do pracy w jego kopalniach złota w Afryce Południowej[13]. Kiedy ci sami Żydzi finansowali na przykład budowę północnoamerykańskich linii kolejowych i Kanału Panamskiego, porwani Chińczycy stanowili źródło darmowej (i jednorazowej) siły roboczej. Ciężkie warunki pracy skutkujące dziesiątkami tysięcy ofiar śmiertelnych nie miały znaczenia, ponieważ podaż była niewyczerpana. Istnieją również wiarygodne dowody na to, że Wyspa Wielkanocna została niemal całkowicie wyludniona przez tych samych Żydów, którzy porwali większość ludzi do pracy w kopalniach guana w Peru. Istnieją listy od urzędników w Wielkiej Brytanii domagające się, aby ci Żydzi zwrócili mieszkańców Wyspy Wielkanocnej do ich domów.

 

W tak odległym czasie nie jest możliwe skonstruowanie kompleksowego zestawienia łącznej liczby chińskich robotników niewolniczych wcielonych przez tych Żydów do ich projektów, ani oszacowanie "wartości" całej tej niewolniczej pracy, ale z pewnością była ona znaczna i prowadzona w dużych ilościach od około 1800 do 1920 roku i jak wspomniałem powyżej, dopiero I wojna światowa położyła jej kres. Wymieniam to, ponieważ jest to ważny aspekt przyczyniający się do skumulowanego bogactwa tych żydowskich rodzin bankowych, ale nie podaję dla niego wpisu Legera.

Wpis Legera: 0 bilionów dolarów w dzisiejszych dolarach

 

(2) Diamenty

 

Nie jest tajemnicą, że DeBeers kontroluje produkcję diamentów w RPA, a także w Zairze, ani że DeBeers jest firmą Rothschildów. Nie zapominajmy o pochodzeniu i celu wojen burskich. Statystyki dotyczące produkcji diamentów wydają się rozproszone, przy czym RPA twierdzi, że całkowita produkcja wynosi około 650 milionów karatów[14], podczas gdy Statista twierdzi, że dwa razy tyle. RPA wycenia tę produkcję (przy cenie 100 dolarów za karat) na około 60 miliardów dolarów, ale bez uwzględnienia wzrostu wartości, średnio 300 milionów dolarów rocznie przez 150 lat (średnio 3 miliony karatów rocznie przy cenie 100 dolarów za karat). Jeśli uwzględnimy składanie się na poziomie 5%, kwota ta wzrośnie do około 10 bilionów dolarów. Aby zachować prostotę, wykluczyłem z tych obliczeń wszystkie inne kraje; dodanie tych i innych produkcji należących do Rothschildów i Żydów co najmniej podwoiłoby sumę. Należy również zauważyć, że żydowska enklawa Holandii jest nadal centrum światowego handlu diamentami, którego zdecydowana większość jest w rękach żydowskich.

Wpis Legera: 10 bilionów dolarów w dzisiejszych dolarach

 

(3) Złoto

 

Trudno jest znaleźć kompleksowe i wiarygodne statystyki dotyczące rzeczywistej rocznej produkcji złota z kopalni kontrolowanych przez Rothschildów, ale produkcja najwyraźniej osiągnęła ponad 1000 ton rocznie 50 lat temu. Przy 32 000 uncji w tonie złota i cenie złota wynoszącej 1700 dolarów za uncję, oznacza to wiele miliardów dolarów rocznie, przy 5% stopie procentowej przez prawie 150 lat, czyli około dziesięć razy więcej niż wartość produkcji diamentów wymieniona powyżej. Obraz jest zaciemniony przez wahania zarówno wielkości produkcji, jak i cen złota, więc ostateczne wyniki są niemożliwe do obliczenia.[15] Przyjąłem to, co uważam za konserwatywne oszacowanie tylko dwukrotności produkcji i wartości diamentów.

Wpis Legera: 20 bilionów dolarów w dzisiejszych dolarach

 

4) Kanały: Panama i Suez

 

Powszechnie wiadomo, że Stany Zjednoczone zbudowały Kanał Panamski - po "wyzwoleniu" prowincji Panama od Kolumbii, ale nie tak powszechnie wiadomo, że to żydowskie pieniądze zapłaciły za kanał.[16] Możemy rozsądnie założyć, że zyski z kanału przez około 120 lat przypadłyby tym, którzy go sfinansowali. Kanał Sueski również został zbudowany za żydowskie pieniądze i istniał jako prywatna korporacja. Ponieważ jednak przychody z tych dwóch źródeł wynoszą zaledwie kilka miliardów dolarów rocznie, pominę je w podsumowaniu.

Leger Entry: 0 bilionów dolarów w dzisiejszych dolarach

 

(5) Zarządzanie gotówką

 

Nie jest to powszechnie znane, ale w ramach amerykańskiej Doktryny Monroe, Stany Zjednoczone wykorzystały nie tylko swoją potężną "dyplomację", ale także CIA i pełną siłę swojej armii, aby zorganizować dla kilku żydowskich bankierów (i amerykańskiego FED) pozycję "menedżerów inwestycyjnych" wszystkich aktywów gotówkowych i zasobów banków centralnych krajów znajdujących się pod ich kontrolą. Obejmowało to Amerykę Łacińską, ale także kraje takie jak Filipiny i ponad 50 krajów, w których USA obaliły rząd i zainstalowały uległą dyktaturę.

 

Schemat był prosty. Narody te zostały zmuszone do przekazania wszystkich swoich płynnych aktywów żydowskim bankierom w USA, którzy mieli "ostrożnie zarządzać" całą tą gotówką z korzyścią dla tych mniejszych narodów. W praktyce żydowscy bankierzy inwestowali pieniądze w nowojorskie nieruchomości i czerpali z tego miliardowe zyski, jednocześnie płacąc tym narodom 3% od ich pieniędzy. Praktyka ta była połączona ze złym amerykańskim zwyczajem najeżdżania, a następnie otwierania i opróżniania skarbców banków centralnych tych samych narodów ze złota. Praktyki te są wystarczająco udokumentowane, aby wytrzymać wyzwanie, a ponieważ istniały przez około 150 lat, myślę, że moglibyśmy rozsądnie dołączyć łączną kwotę złożoną do dnia dzisiejszego w wysokości co najmniej 1 biliona dolarów, ale zapisy historyczne są niewystarczające, więc nie dokonuję wpisu Legera dla tej pozycji.

Wpis Legera: 0 bilionów dolarów w dzisiejszych dolarach

 

(6) Niemiecka hiperinflacja

 

Powszechnie przyjmuje się dziś, że Niemcy zostały przygotowane na tę właśnie okoliczność na podstawie postanowień traktatu wersalskiego i odpowiednich ograniczeń wprowadzonych przez Żydów, aby zapobiec odbudowie Niemiec. Niezależnie od tego, stopa inflacji była tak ekstremalna, że pieniądze stały się dosłownie bezwartościowe, co pozwoliło żydowskim bankierom wykupić znaczną część Niemiec praktycznie za bezcen. Była to jedna z głębokich uraz, jakie Hitler żywił do Żydów, wiedząc, że stoją oni za traktatem i innymi ograniczeniami, których jedynym możliwym celem mogło być bankructwo i podporządkowanie Niemiec. Nie musimy tutaj wchodzić w szczegóły, ale to właśnie usunięcie Żydów z niemieckiego systemu bankowego i przejęcie banku centralnego przez Hitlera doprowadziło do "cudu" ożywienia gospodarczego Niemiec, który niestety nie miał trwać długo. Nie ma sposobu, aby oszacować wartość grabieży Niemiec, która miała miejsce w tym czasie i nie przypisuję jej żadnej ostatecznej wartości, chociaż obecna wartość z pewnością wynosiłaby wiele bilionów dolarów, a wszystko to z korzyścią dla tych samych kilku bankierów.

Wpis Legera: 0 bilionów dolarów w dzisiejszych dolarach

 

(7) Banki centralne

 

Europejskie żydowskie rodziny bankowe, na czele z Rothschildami, posiadają lub kontrolują banki centralne co najmniej 30 krajów, w tym FED w USA. Istnieje kilka bardzo nieprzyjemnych skutków tej własności, z których jednym jest to, że kraje te nie mogą drukować własnych pieniędzy, ale muszą je pożyczać od (prywatnych) banków centralnych - i płacić od nich odsetki. Ma to ogromne znaczenie. Do późnych lat siedemdziesiątych Kanada posiadała własny bank centralny i płaciła niewielkie lub żadne odsetki obcokrajowcom. Ale ówczesny premier Pierre Trudeau (ojciec Justina Trudeau) dopuścił się zdumiewającego aktu zdrady - na własny rachunek, bez wiedzy nawet własnego gabinetu czy parlamentu - i zobowiązał Kanadę do rezygnacji z finansowego prawa do drukowania własnej waluty i odtąd pożyczania od europejskich żydowskich bankierów. Rezultat jest taki, że w ciągu ostatnich 30 lub 40 lat Kanada zapłaciła tym bankierom ponad 1,1 biliona dolarów odsetek za pożyczanie własnych pieniędzy.[17][18][19][20][21][22] Szczególnie warto obejrzeć punkt 22, wideo byłego kanadyjskiego ministra gabinetu komentującego bankowość w Ameryce.

 

Ale Rothschild i garstka innych żydowskich rodzin bankowych są właścicielami banków centralnych narodów europejskich i innych, w tym amerykańskiego FED, od ponad 100 lat. Jeśli mała Kanada zapłaciła ponad 1 bilion dolarów odsetek w stosunkowo krótkim czasie, to rządy krajów takich jak Anglia, Niemcy, Francja, Włochy, Hiszpania, Japonia, RPA, zapłaciły znacznie więcej w ciągu ostatniego stulecia. Przykładowo, dług Włoch jest kilkakrotnie większy niż dług Kanady, a wiele innych krajów znajduje się w podobnej sytuacji.[23] Nie mam dokładnych danych na temat całkowitych odsetek, jakie Stany Zjednoczone zapłaciły FED, ale ich obecny dług wynosi ponad 13 bilionów dolarów - kwota, która nigdy nie zostanie spłacona.

 

Przyjmując za punkt odniesienia Kanadę i licząc tylko 30 krajów, nadmiernie konserwatywne szacunki wskazywałyby na 30 bilionów dolarów wypłaconych tym bankierom w formie odsetek. Jeśli następnie uwzględnimy tylko 100 lat, możemy pomnożyć to ponad trzykrotnie i uzyskać około 100 bilionów dolarów zapłaconych w odsetkach - całkowicie bez potrzeby i uzasadnienia. A to nie uwzględnia amerykańskiego FED, który mógłby zwiększyć tę sumę jeszcze o połowę. Należy również zauważyć, że w tych ponad 50 krajach, w których amerykańskie wojsko i CIA obaliły rząd, żydowscy bankierzy byli tuż za nimi, aby przejąć własność wszystkich tych banków centralnych. W każdym przypadku, w którym wyciekły informacje - Irak, Libia, RPA, Bałkany, było to ich priorytetem, a prosta logika dyktuje, że byłoby to bardzo wysoko na ich liście w każdym kraju, do którego mieli dostęp. Nie uwzględniłem tej pozycji w moich szacunkach. Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe, mój wpis jest prawdopodobnie konserwatywny o 75% lub więcej, ale nie ma wystarczających szczegółów. W moich szacunkach nie uwzględniłem procentu składanego nawet za 100 lat; pomnożyłoby to sumę do prawdziwie astronomicznej kwoty, a przecież w rzeczywistości kwota ta byłaby składana przez więcej niż 100 lat, do wielu setek bilionów.

Wpis Legera: 100 bilionów dolarów w dzisiejszych dolarach

 

(8) Recesje i depresje

 

Jedną z najgorszych zalet posiadania banku centralnego danego kraju przez obcokrajowców jest to, że Żydzi mają całkowitą kontrolę nad tymi gospodarkami[24]. Ponieważ kontrolują oni zarówno podaż pieniądza, jak i stopy procentowe, mają łatwą władzę nad gospodarkami i czerpią ogromne zyski w każdym cyklu. Za każdym razem robią to w ten sam sposób - obniżając stopy procentowe do zera lub prawie do zera, jednocześnie ogromnie nadmuchując podaż pieniądza, tworząc w ten sposób duże bańki zadłużenia, na rynkach akcji i mieszkaniowych itd. Następnie poważnie ograniczają podaż pieniądza i wszystkie kredyty, jednocześnie podnosząc stopy procentowe, bankrutując w ten sposób niezliczone tysiące banków, firm i rodzin oraz wykupując za grosze za dolara wszelkiego rodzaju aktywa, gdy krew płynie po ulicach. Po wykonaniu swojego zadania polegającego na uwolnieniu narodu od znacznej części jego aktywów, ponownie zwiększają podaż pieniądza i otwierają kurki kredytowe, jednocześnie obniżając stopy procentowe, aby dać gospodarkom czas na ożywienie, a następnie spłukać i powtórzyć. Nie jest tajemnicą, że wszystkie takie recesje były celowo wywoływane w zachodnich gospodarkach przez żydowskich bankierów przez ostatnie 200 lat lub dłużej.

 

Wielki Kryzys z 1929 roku był jednym z nich, a euforia oparta na żydowskich właścicielach FED rozszerzyła niemal nieograniczoną podaż pieniądza i łatwy kredyt z niskimi stopami procentowymi, budując ogromną bańkę, która następnie pękła. Tysiące banków, dziesiątki tysięcy firm i miliony rodzin zbankrutowały, a wszystkie te aktywa ostatecznie trafiły do żydowskich właścicieli amerykańskiego FED i ich najbliższych przyjaciół. Miało to miejsce wiele razy przed rokiem 1929 i miało miejsce wiele razy później. Ostra recesja w 1983 r. również została wywołana przez amerykański FED - na polecenie londyńskiego City, a Volcker nawet otwarcie chwalił się tym, co robi. Kryzys mieszkaniowy i finansowy w USA w 2008 r. był identyczny i w żadnym wypadku nie był przypadkowy. Było tak źle, że jeden z dyrektorów Goldman Sachs powiedział wówczas: "Po tym, co zrobili, sytuacja nigdy nie wróci do normy".

 

Upadek gospodarek przemysłowych w 2022 r. jest taki sam. Nagły i celowo wymyślony "niedobór energii", spowodowany w dużej mierze sabotażem Nordstream II, zmniejszenie podaży pieniądza i sztywne podniesienie stóp procentowych "w celu zwalczania inflacji" (która została całkowicie wywołana przez samą siebie), a wkrótce krew znów popłynie na ulicach. Niemal nieograniczona liczba korporacji przemysłowych, zwłaszcza w Niemczech, ale także w słabszych krajach europejskich, stanie w obliczu bankructwa i przejęć, o których wiadomości nigdy nie dotrą do opinii publicznej dzięki niemal całkowitej kontroli mediów przez tych samych ludzi.

 

Nie ma dokładnego sposobu na ostateczne obliczenie grabieży, która ma miejsce podczas tych wymyślonych "recesji". Rok 1929 był z pewnością liczony w bilionach dolarów, podobnie jak rok 1983, które były prawdopodobnie dwoma najgorszymi, ale inne nie były tak daleko w tyle. Rok 2008 również należał do tej kategorii, a same straty na rynku mieszkaniowym wyniosły biliony, o czym pisałem w innym miejscu. Biorąc pod uwagę brak szczegółowych danych, nie będę próbował wyodrębniać i szacować wyników finansowych każdej wymyślonej recesji finansowej i zignoruję te mniejsze, ale nadal pozostaje nam 1929 i 1983 warte bardzo konserwatywnie po 3 biliony dolarów. Wydaje się nierozsądne dla naszych celów, aby nie łączyć tych dwóch kwot z odsetkami odpowiednio przez 90 lat i 40 lat, ale sumy stają się fantastyczne i prawie niezrozumiałe, a zatem bardzo trudne do zaakceptowania jako racjonalne. Przy 5%, 3 biliony dolarów w ciągu 90 lat (od 1929 r.) zgromadzą 240 bilionów dolarów, a nawet w ciągu 40 lat (1983 r.) 21 bilionów dolarów.

 

Senator Robert Owen, współautor Ustawy o Rezerwie Federalnej, zeznał przed komisją Kongresu, że bank, którego był właścicielem, otrzymał od Narodowego Stowarzyszenia Bankierów "Okólnik Paniki z 1893 roku". Stwierdzał on: "Natychmiast wycofacie jedną trzecią waszego obiegu i wezwiecie do spłaty połowy waszych pożyczek". I właśnie w ten sposób bankierzy centralni wywołują recesje: natychmiastowe zmniejszenie podaży pieniądza w kraju o 35% lub więcej i zmniejszenie całkowitej akcji kredytowej o 50%[25]. Nieuniknionym rezultatem jest bankructwo tysięcy korporacji i banków oraz ogromny spadek wartości giełdowych i aktywów korporacyjnych wszelkiego rodzaju, które są teraz dostępne za grosze. Poczekaj dziesięć lat i powtórz to. Celem jest ogromny transfer bogactwa dostępny w każdym takim cyklu, nie tylko od małych banków i korporacji, ale także od ogółu społeczeństwa, z których wielu również traci wszystko, co mieli, aktywa te ostatecznie trafiają do kilku oligarchicznych bankierów, które zaplanowały te wydarzenia.

Wpis Legera: 6 bilionów dolarów w dzisiejszych dolarach

 

(9) Grabież przemysłu naftowego w 1983 r.

 

Jako szczegółowy przykład przyjrzyjmy się wywołanej przez FED recesji z 1983 r. i jej wpływowi wyłącznie na przemysł naftowy w Ameryce Północnej. Na początek załóżmy, że mamy szyb naftowy ze stałą, stabilną produkcją (których jest wiele), ale w tym przypadku tylko jedną baryłkę rocznie przez 40 lat, przy cenie ropy na poziomie 100 USD za baryłkę. Daje nam to łączną wartość 4 000 USD. Ponieważ jednak 1 USD w przyszłym roku jest wart mniej niż 1 USD w tym roku, dyskontujemy naszą przyszłą produkcję według pewnej stopy procentowej, uzyskując następujący wynik pod względem wartości (jeśli chcemy sprzedać nasz szyb naftowy):

 

0% - $4,000

3% - $2,500

6% - $1,500

10% - $1,000

25% - $400

 

Bezpośrednio przed recesją w 1983 roku, The New York Times ogłosił, że nagle i w niewytłumaczalny sposób pojawił się "nadmiar ropy naftowej"[26], przez co ropa stała się niemal bezwartościowa, a jej ceny spadły z 40 USD do mniej niż 10 USD niemal z dnia na dzień. Oczywiście, jeśli cena ropy spada o 75%, wartość naszego szybu naftowego również spada o 75%, więc nasz szyb naftowy o wartości 4000 USD jest teraz wart tylko 1000 USD. Mieliśmy jednak do czynienia z podwójnym ciosem, ponieważ FED nie próżnował w tym okresie. Po wywołaniu ogromnego wybuchu inflacji w latach 70. w celu przygotowania się na ten ostateczny rezultat, FED nagle poczuł potrzebę "walki z inflacją" poprzez podniesienie stóp procentowych do 20%, a nawet 25%. W rezultacie odwierty naftowe były sprzedawane z 25% dyskontem w stosunku do przepływów pieniężnych, a wiem o tym, ponieważ w tamtym czasie byłem w branży naftowej i kupowałem i sprzedawałem nieruchomości naftowe, niektóre dość duże, po tej stopie dyskontowej. Oznacza to, że nasz szyb naftowy o wartości 4000 USD, który był teraz wart tylko 1000 USD z powodu załamania cen ropy, został następnie dotknięty żądłem stóp procentowych FED i był teraz wart tylko 100 USD. A gdy na ulicach popłynęła krew, nasi żydowscy chazarscy bankierzy z londyńskiego City wysłali swoich agentów, by kupowali.

 

Następnie "nadmiar ropy" w jakiś cudowny sposób wyparował i wygląda na to, że faktycznie mieliśmy niedobór, co spowodowało, że cena ropy powróciła do pierwotnych 40 USD i szybko osiągnęła poziom 100 USD. A potem, równie cudownie, wydawało się, że inflacja została "ujarzmiona", a stopy procentowe spadły z 25% z powrotem do 6% i 3%, gdzie były wcześniej. A nasz "szyb naftowy za 100 USD" powrócił do poziomu 2500 USD i był na dobrej drodze do 5000 USD. A to oznacza, że zaledwie garstka ludzi kupiła produkujące ropę i gaz nieruchomości za prawie grosze, a następnie obserwowała, jak ich "inwestycja" pomnożyła się około 50 razy. Nie jest źle. Istnieje niewiele miejsc, w których możemy uzyskać zwrot w wysokości 5000% z inwestycji w ciągu zaledwie kilku lat i to bez żadnego ryzyka. Kiedy ma się możliwość kontrolowania ceny ropy naftowej, a FED kontroluje stopy procentowe, można zdziałać cuda. Nie ma sposobu, aby obliczyć dokładne sumy, ale niezliczone tysiące małych i średnich firm naftowych albo zbankrutowało, albo zostało przejętych, a zakupy w samej Ameryce Północnej wyniosłyby biliony dolarów. Zignorowałem resztę świata i założyłem konserwatywne 2 biliony dolarów tylko dla Ameryki Północnej, skorygowane o wzrost 5% przez 40 lat od 1983 roku.

Wpis Legera: 14 bilionów dolarów w dzisiejszych dolarach

 

(10) Grabież Amerykanów w latach 1975-2022

 

Sytuacja nie różni się od krachu finansowego w USA w 2008 roku. Mieliśmy do czynienia z wyraźnie celowymi próbami napompowania rynku mieszkaniowego do niemal atmosferycznych poziomów, z niemal zerowymi stopami procentowymi i usunięciem wszelkich ograniczeń i wymogów - do punktu, w którym bezrobotni bezdomni kupowali domy za 500 000 dolarów. Ponownie odbyło się to przy pełnej współpracy z FED. Następnie bańka po prostu pękła, co doprowadziło do dziesiątek milionów egzekucji z nieruchomości. I znowu, gdy krew płynęła po ulicach, firmy takie jak Blackrock i im podobne były zajęte wykupywaniem tych przejętych domów za połowę ceny, jako nieruchomości do wynajęcia - często tym samym ludziom, którzy je stracili. Nie ma dokładnych danych na temat całkowitych zakupów, ale były one niemal szaleńcze. W pewnym momencie jeden agent na Florydzie dla jednej "firmy inwestycyjnej" licytował ponad 200 domów tygodniowo. Nawet przy ostrożnych szacunkach, sam transfer aktywów mieszkaniowych z amerykańskiej klasy średniej do tych samych kilku osób wyniósłby 7 lub 8 bilionów dolarów, a wszystko to w ciągu dwóch lub trzech lat.

 

Zaskakuje mnie, że tak niewielu ludzi chce postrzegać takie wydarzenia jako zaplanowane, a przecież dowody są przytłaczające i niepodważalne. Nie ma możliwości, aby te i wiele podobnych wydarzeń miało miejsce "przez przypadek". Było po prostu zbyt wiele wątków współpracujących ze sobą, aby osiągnąć ten jeden rezultat, a te wątki nie mogły być niezależne. I nie jest możliwe, aby sam rząd USA nie był świadomy ostatecznego wyniku. Ekonomiści pracujący dla rządu USA nie są głupi, a tak wielu prywatnych ekonomistów opisywało wydarzenia i przewidywało jedyny możliwy wynik. Jedyną tezą, która pasuje do wszystkich faktów, jest to, że krach z 2008 roku został zaplanowany i że rząd USA, tak całkowicie kontrolowany z londyńskiego City, świadomie na to pozwolił. Ponownie, podsumowując, względna garstka ludzi zarobiła biliony dolarów w ciągu kilku lat, tylko na tym jednym przedsięwzięciu.

 

I nie były to tylko domy i nie tylko w 2008 roku. W artykule zatytułowanym Niszczyciele amerykańskiej demokracji[27] Chris Hedges zacytował raport korporacji RAND, w którym stwierdzono: "Ci establishmentowi politycy i wyznaczeni przez nich sędziowie promulgowali prawa, które pozwoliły górnemu 1 procentowi zagrabić 54 biliony dolarów z dolnych 90 procent, od 1975 do 2022 roku, w tempie 2,5 biliona dolarów rocznie, zgodnie z badaniem przeprowadzonym przez korporację RAND. "[28][29] Dla tych, którzy nie wiedzą, RAND jest nikczemnie szatańską korporacją, która spędza większość czasu na planowaniu wojen, projektowaniu reżimów tortur (Wietnam Phoenix, Zatoka Guantanamo, Baghram, Diego Garcia) i planowaniu światowej kontroli politycznej. Ale ludzie z RAND wiedzą, jak kalkulować, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że zaplanowali metody grabieże, którymi się teraz chwalą. Należy zauważyć, że eufemistycznie nazwany "górny 1%" nie jest tak naprawdę górnym 1%, ale niewielką grupą żydowskich bankierów i przemysłowców, w tym (Rotszyldów i innych) właścicieli amerykańskiego FED. Ogromna część tej grabieży miała miejsce w 2008 roku i kolejnych latach; nie będę zawracał sobie głowy gromadzeniem tego z zainteresowaniem.

Wpis Legera: 54 biliony dolarów w dzisiejszych dolarach

 

(11) Wielki rabunek złota - część I - amerykański FED

 

We wczesnych latach po utworzeniu FED należącego do Rothschildów Stany Zjednoczone nadal obowiązywał standard złota dla ich waluty; nowe pieniądze mogły być emitowane przez FED tylko wtedy, gdy miały co najmniej 40% tej kwoty w złocie. Jednak, jak to zawsze robili żydowscy bankierzy w każdym kraju, wyemitowali papierową walutę znacznie przekraczając dozwolone limity, co było główną przyczyną Wielkiego Kryzysu w 1929 roku. Do 1933 r. FED miał w swoich skarbcach tylko około 6 000 ton metrycznych złota i brakowało mu około 50 000 ton na papierową walutę, którą wyemitował. Społeczeństwo zdawało sobie sprawę z tego, co się dzieje i w obawie przed utratą wartości amerykańskiego pieniądza papierowego, wydawało papier i gromadziło złote monety i sztabki, podczas gdy małe banki i firmy gromadziły złoty kruszec. Nie było wyjścia z tej pułapki. FED potrzebował ogromnego zastrzyku złota, aby zapobiec upadkowi waluty, ale jego właściciele nie mieli zamiaru inwestować własnych pieniędzy, aby zapobiec upadkowi finansowemu Ameryki. Ich rozwiązaniem było przekonanie Roosevelta i Kongresu, że prawdziwym problemem są obywatele uniemożliwiający gospodarce naturalne prosperowanie poprzez posiadanie złota. Za ich radą Roosevelt uchwalił słynny przepis z 1602 r., który konfiskował całe prywatne złoto (we wszystkich formach) w USA, a wszyscy obywatele zmuszeni byli oddać swoje złoto FED-owi pod karą 10 000 dolarów grzywny i 10 lat więzienia. Należy zauważyć, że złoto nie zostało przekazane Departamentowi Skarbu USA, ale prywatnemu FED. 

Złoto zostało wymienione na papierowe pieniądze, co oznacza, że właściciele FED wykorzystali władzę rządu USA do skonfiskowania całego prywatnego złota w USA, kosztem jedynie druku papieru. Zgodnie z dostępnymi danymi, indywidualni obywatele oddali prawie 3000 ton metrycznych złota, głównie w monetach. Ilość sztabek złota i kruszcu oddanego przez sektor prywatny jest niezwykle trudna do dokładnego określenia. Wszystkie analizy historyczne koncentrują się na złotych monetach i pomijają kruszec, który jednak musiał stanowić zdecydowanie większą część, ponieważ w tamtych czasach standardową klauzulą w kontraktach handlowych było to, że rozliczenia będą dokonywane w złocie, a zarówno firmy, jak i banki musiały posiadać duże zapasy tego kruszcu. Badania historyczne dokładają wszelkich starań, aby prześledzić wszystkie wyprodukowane złote monety, aby oszacować ilość pozostającą w obiegu, a tym samym ilość przekazaną FED. Wydawałoby się, że prostszą metodą byłoby po prostu zażądanie od FED ilości oddanych monet, ale FED najwyraźniej odmawia rozstania się z tymi informacjami i milczy w sprawie sztabek i kruszcu. Moje szacunki dotyczące kruszcu wynosiły co najmniej około 6000 lub 7000 ton, co daje łącznie około 10 000 ton, ale Seagrave cytuje wiarygodne źródła twierdzące, że FED zakupił 18 000 ton, więc użyję tej liczby.

 

Nie było to jednak wystarczające do pokrycia niedoboru 50 000 ton, więc żydowscy bankierzy - kierowani przez Żyda Morgenthau, który był wówczas sekretarzem skarbu - zdewaluowali dolara amerykańskiego o około 70% natychmiast po konfiskacie złota, podnosząc w ten sposób cenę złota z 20 do 35 dolarów i znacznie zmniejszając niedobór FED. Miało to jednak tragiczny skutek, ponieważ Amerykanie zostali oszukani nie tylko przez utratę jedynego prawdziwego aktywa pieniężnego, ale także przez 70% utratę wartości. Oczywiście doszło do procesów sądowych, w których sądy zasadniczo stwierdziły, że działania rządu były nielegalne i niezgodne z konstytucją, ale obywatele nie mieli możliwości odwołania się.

 

".. Podsumowując, aby ratować FED, Rothschild (lub jego koledzy) przekonali Roosevelta do przyjęcia ustawy zezwalającej Rothschildowi na konfiskatę całego prywatnego złota w Ameryce i dewaluację o 70% papieru wartościowego przekazanego Amerykanom w zamian za to złoto. Te 18 000 ton metrycznych złota miało wówczas wartość około 20 miliardów dolarów*, odebranych ludziom w środku najgorszej recesji w żywej pamięci, z pewnością jednego z najokrutniejszych i najbardziej nieludzkich czynów możliwych w tamtym czasie. Bieg po złoto w banku Rezerwy Federalnej był nieuchronny, a cały ten akt miał po prostu zapobiec upadkowi finansowemu FED - kosztem dalszego zubożenia ludności i przedłużenia Wielkiego Kryzysu o lata.[30][31][32][33] .."

* 32 150 uncji na tonę metryczną @ 35 USD/oz. (około 1 mln USD za tonę) razy 18 000 ton metrycznych. Dziś to złoto jest warte około 1700 dolarów za uncję, czyli około 50 milionów dolarów za tonę, razy 18 000 ton = około 1 biliona dolarów.

Leger Entry: 1 bilion dolarów w dzisiejszych dolarach

 

(12) Amerykańska ustawa o zakupie srebra z 1934 r.

 

 

Na tym się nie skończyło. W następnym roku, 1934, prezydent Roosevelt wdrożył kolejny dekret wykonawczy, numer 6814, The Silver Purchase Act, który przewidywał zajęcie całego srebra w USA i ogromny program zakupu srebra na otwartym rynku po prawie trzykrotności ówczesnej ceny rynkowej. Z racjonalnego punktu widzenia działanie to było dziwaczne. Rząd USA rzeczywiście znacjonalizował amerykańskie zapasy srebra, ale kupując je od Amerykanów po starej cenie 0,45 USD. Działanie to odkurzyło miliardy ograniczonych funduszy rządowych w samym środku Wielkiego Kryzysu, kiedy większość Amerykanów walczyła o przetrwanie i uniknięcie głodu i bankructwa[34].

 

Osiągnąwszy to, Roosevelt w jeszcze bardziej dziwaczny sposób wprowadził w życie drugą część ustawy, która nakazywała Skarbowi Państwa zakup srebra po cenie co najmniej 1,29 USD za uncję, co stanowiło prawie trzykrotność ówczesnej ceny rynkowej, jaką otrzymywali amerykańscy obywatele. Ustawodawstwo przede wszystkim upoważniało Skarb Państwa do zakupu srebra "z zagranicy" na otwartym rynku - na nowojorskiej giełdzie kontraktów terminowych. Ustawa ta była jednak całkowicie dziwaczna, ponieważ takie zakupy nigdy nie miały miejsca i nie miałyby miejsca. Nawet szalona osoba nie wydałaby pieniędzy na zakup czegoś po 1,29 USD, gdy towar ten był powszechnie dostępny na światowych rynkach po 0,45 USD. Co więc tak naprawdę kierowało tą nową polityką?

 

Do tego czasu w Chinach przez setki lat obowiązywał standard srebra jako waluty, jedyna waluta na świecie w pełni oparta na metalach szlachetnych i odpowiedzialna za stworzenie solidnej i stabilnej podstawy gospodarczej, pozwalającej Chinom całkowicie uniknąć Wielkiego Kryzysu, który pustoszył resztę świata. Amerykańska polityka srebra oczywiście zadała druzgocący cios tej wielowiekowej stabilności, ponieważ Amerykanie nie kupowali srebra z innych krajów na otwartym rynku, ale tylko w Chinach za pośrednictwem amerykańskich banków, takich jak Citibank, Morgan i Chase, ponieważ były one odporne na chińskie przepisy eksportowe. Ci amerykańscy agenci oferowali Chińczykom trzykrotność ceny rynkowej za ich srebro, co naturalnie spowodowało zalew srebra napływającego do tych banków, a stamtąd wysyłanego do USA na amerykańskich statkach wojskowych. Widziałem stwierdzenia historyków, że Chiny miały około 1 miliarda uncji srebra, co w tamtym czasie stanowiło 1/3 światowych zapasów, ale jest to oczywista nieprawda, ponieważ sam Szanghaj tracił pół miliarda uncji miesięcznie, a chińskie banki, których waluta była zwykle zabezpieczona w 60% srebrem, spadły do około 4% -[35][36].

 

Uważny czytelnik powinien zauważyć, że brakuje najważniejszego elementu tej układanki. Podsumujmy: (1) Rząd Stanów Zjednoczonych wykupił całe złoto znajdujące się w prywatnych rękach w USA, a następnie przekazał je za darmo w prezencie Rotszyldowi i innym żydowskim właścicielom FED. (2) Następnie rząd USA wykupił całe srebro w USA i również przekazał je w prezencie FED Rotszylda. (3) Następnie wprowadził politykę, zgodnie z którą Departament Skarbu USA kupował całe srebro w Chinach po cenie trzykrotnie wyższej niż cena na rynku światowym i przekazywał całe to srebro FED-owi Rotszylda. Brakuje tylko pieniędzy. Działo się to w środku najpoważniejszej depresji w historii, ludzie głodowali, rząd USA nie miał pieniędzy, a walucie i FED groziło załamanie. Jak Roosevelt mógł sobie pozwolić na wykupienie całego tego cennego kruszcu i podarowanie go kilku żydowskim bankierom? To proste. Pożyczyli mu pieniądze, drukując papier i pobierając nie tylko kapitał, ale i odsetki. Roosevelt nie miał pieniędzy, by kupić Rothschildowi prezent świąteczny, więc Rothschild pożyczył Rooseveltowi pieniądze - na procent, by kupić mu prezent. W ten sposób Stany Zjednoczone zadłużyły się na 33 miliardy dolarów w 1933 r.[37] Nie jest możliwe dokładne oszacowanie całkowitej wartości srebra wydobytego z USA lub Chin, więc nie dokonuję tutaj żadnego wpisu.

Wpis Legera: 0 miliardów dolarów w dzisiejszych dolarach

Być może zastanawiasz się, dlaczego żydowscy bankierzy z FED nie próbowali również wykupić całego złota w Chinach. Nie musieli tego robić, ponieważ niektórzy z ich najbliższych przyjaciół byli już na tej drodze. Zobacz Citibank, poniżej.

 

(13) Citibank - Wielki rabunek złota

 

Chińczycy zawsze gromadzili złoto, indywidualnie, jako zabezpieczenie i z pewnością robili to w 1902 roku, kiedy Citibank wszedł do Chin na skraju bankructwa i potrzebował sprytnego sposobu na odbudowę swojej bazy aktywów. Citi go znalazł. Bank reklamował w całym kraju niepewność związaną z trzymaniem sztabek złota w skarpecie pod łóżkiem i zdołał przekonać co najmniej 100 milionów Chińczyków do zdeponowania złota w skarbcach Citibanku, gdzie będzie ono bezpieczne. Po ponad 40 latach tego procederu, gdy zbierały się chmury wojenne, Citi załadował dosłownie dziesiątki amerykańskich statków wojskowych całym tym chińskim złotem i zamknął swoje drzwi bez pożegnania. Złoto oczywiście zostało przekazane FED w zamian za papier. Do dziś ludzie próbują odzyskać swoje złoto od Citibanku. Ponieważ dokumentacja jest niepodważalna, amerykańskie sądy zezwoliły na pozwy, ale pod warunkiem, że powodowie muszą osobiście stawić się na rozprawach. Nie ma problemu, ale amerykańskie konsulaty w Chinach odmawiają wydania wiz dla tych ludzi, aby mogli podróżować do USA. Brak wiz podróżnych, brak roszczeń sądowych wobec Citibanku, brak odzyskania chińskiego złota. Złoto zostało oczywiście przekazane amerykańskiemu FED w zamian za papier.

 

W tej historii jest znacznie więcej, ponieważ Citibank wykonał ten sam numer w kilkunastu krajach. Jeśli to działa w jednym miejscu, powinno działać wszędzie. W tym samym czasie, w 1902 r., kiedy Citi (International Banking Corporation) zarejestrowała się w Chinach, otworzyła również operacje bankowe w Manili, Kalkucie, Singapurze, Jokohamie, Brazylii, Argentynie i innych krajach. W Argentynie Citibank był tak znienawidzony za kradzieże złota, że w 1927 r. grupa poszkodowanych "klientów" dokonała odwetu, wysadzając w powietrze zarówno siedzibę Citibanku, jak i Bank of Boston i tak znienawidziła rząd USA (i ogólnie Amerykanów) za ochronę Citibanku, że zbombardowała również ambasadę USA i firmę Ford Motor. Pomijając kradzieże ze wszystkich innych krajów, ilość złota skradzionego przez Citibank (oraz Chase i Morgan) od samych chińskich obywateli wynosiła dziesiątki miliardów, obejmując okres od 1902 do 1949 roku, ale jest to prawie niemożliwe do dokładnego obliczenia, a ja nie zrobię żadnego wpisu na ten temat.

Wpis Legera: 0 bilionów dolarów w dzisiejszych dolarach

 

(14) Wielki rabunek złota - część 2 - amerykański FED

 

Jest to jedno z najbardziej oszałamiających oszustw, jakie kiedykolwiek popełniono w historii świata, które wydaje się być wymazane ze wszystkich naszych podręczników historii, do tego stopnia, że wątpię, aby jedna osoba na milion miała o nim jakąkolwiek wiedzę. Jak wszystkie dobre oszustwa, to było proste: Od 1932 roku aż do wybuchu II wojny światowej rząd USA i żydowskie media ekstrawagancko straszyły cały świat, że Japonia lub Niemcy zaatakują każdy naród i nieuchronnie splądrują wszystkie ich banki centralne i komercyjne. Zaproponowane rozwiązanie polegało na tym, by wszystkie banki we wszystkich krajach świata przekazały całe swoje rezerwy złota amerykańskiemu FED na przechowanie do czasu zakończenia wojny. I tak się stało. Każdego dnia New York Times wiernie odnotowywał transporty milionów dolarów złota ze wszystkich tych krajów do USA. Jeden z artykułów NYT twierdził, że w 1938 r. do USA przypłynęło siedem niszczycieli amerykańskiej marynarki wojennej załadowanych 125 000 ton chińskiego złota. Te "depozyty" zostały potwierdzone certyfikatami złota wydanymi przez Departament Skarbu USA, choć w rzeczywistości złoto trafiło do amerykańskiego FED.

 

Wydaje się jednak, że nie ma ani jednego wiarygodnego przypadku, w którym złoto to zostało kiedykolwiek zwrócone właścicielom. W każdym przypadku FED stwierdził, że oferowane certyfikaty były albo fałszywe z oczywistymi błędami ortograficznymi i innymi, albo po prostu "nie mógł potwierdzić wydania certyfikatów" z tymi numerami seryjnymi i odmówił ich realizacji. Dziennikarz Financial Times stwierdził:

 

"Osiągnęło to punkt, w którym możesz wejść do jednego z dużych banków w Nowym Jorku, Londynie lub Zurychu, dać im pół tony złota w zamian za certyfikat własności, chodzić wokół bloku przez 10 minut, ponownie wejść do tego samego banku, a oni zaprzeczą, że kiedykolwiek cię widzieli i każą cię aresztować za przedstawienie im fałszywego certyfikatu".

 

Ale potem nastąpiły bardzo dziwne wydarzenia. W filipińskiej dżungli odkryto rozbity samolot CIA, w którym znajdowały się biliony dolarów w postaci tych samych certyfikatów, wyraźnie oryginalnych, a nie podrobionych. Po tym odkryciu, wraz z towarzyszącym mu rozgłosem i pojawieniem się roszczeń o wykup tych certyfikatów, FED wpadł w panikę, co doprowadziło do czegoś naprawdę dziwacznego: FED nagle zdecydował się przetopić i przekształcić cały swój zasób złota w celu "preferowania posiadania wszystkich sztabek złota w tym samym kształcie". Nie zaoferowano żadnego wyjaśnienia, ale tak naprawdę nie było to konieczne. Przetopienie dziesiątek tysięcy ton złota jest ogromnym przedsięwzięciem, skomplikowanym i bardzo kosztownym, i nigdy nie zostałoby wykonane z głupiego powodu zmiany kształtu sztabek. Niezależnie od deklarowanego przez FED celu, głównym rezultatem było to, że przetopione złoto nie zawierało już oryginalnych oznaczeń, co oznaczało, że nie było już żadnego sposobu na zidentyfikowanie pierwotnego źródła tego złota. A to oznaczało, że nikt nigdy nie mógł udowodnić, że złoto przechowywane przez FED było złotem, które zostało - w rzeczywistości - skradzione - z prawie każdego kraju na świecie.

Jednym ze słynnych przykładów były zapasy złota z chińskiego banku centralnego. Kiedy Chiang Kai-Shek przegrał chińską wojnę domową i uciekł na Tajwan, jego ostatnim aktem było zrabowanie całego złota z banku centralnego Chin kontynentalnych i banków komercyjnych i zabranie ton kruszcu ze sobą na Tajwan - pod ochroną Amerykanów. Aby zwiększyć swoją ochronę, Stany Zjednoczone przekonały Chianga, aby pozwolił im zabrać złoto do USA "na przechowanie" na wypadek, gdyby Chiny zaatakowały Tajwan i ukradły "jego" złoto. Kruszec ten nigdy nie został zwrócony. W rzeczywistości, długo po śmierci męża i aż do dnia swojej śmierci, pani Chiang kłóciła się, walczyła, błagała i pozywała rząd USA i FED o zwrot "jej" złota. Nie udało jej się i sprawa ucichła. Dzisiejszy Tajwan nic o tym nie wie.

 

Wydaje się, że nie istnieje żaden ujednolicony zapis wszystkich dostaw złota dostarczonych do amerykańskiego FED w ramach tego programu, ale musiały to być co najmniej dziesiątki, jeśli nie setki miliardów, a miało to miejsce w latach trzydziestych XX wieku, prawie 90 lat temu. Jeśli założymy konserwatywną sumę zebraną na całym świecie w wysokości zaledwie pięciokrotności skonfiskowanej w samych Stanach Zjednoczonych, daje nam to około 100 000 ton metrycznych, przy około 50 milionach dolarów za tonę po dzisiejszych cenach, czyli około 5 bilionów dolarów. Całe to złoto trafiło do kieszeni kilku żydowskich bankierów, którzy są właścicielami amerykańskiego FED.

Z pewnością jest to całkowicie jasne. Rothschild i inni żydowscy bankierzy wymyślili plan dosłownej kradzieży wszystkich zapasów złota ze wszystkich banków centralnych i komercyjnych we wszystkich krajach świata. Żydzi ci byli wówczas w trakcie wywoływania drugiej wojny światowej i wykorzystali strach przed nią do wsparcia swojego planu. Wykorzystali oni pełen strachu propagandowy wpływ żydowskich mediów w połączeniu z rozległą siłą zastraszania Białego Domu i Departamentu Stanu USA, a także siłą przymusu amerykańskiej armii, aby zmusić wszystkie światowe banki centralne i banki komercyjne każdego kraju do oddania swoich zapasów złota amerykańskiemu FED w celu "bezpiecznego przechowywania". Nigdy nie było zamiaru zwrotu tego złota po wojnie. Powinno być oczywiste, że rząd USA był zaangażowany w to przestępcze okrucieństwo po samą szyję, działając jako egzekutor i człowiek-worek dla Żydów, zbierając i dostarczając całe to złoto nie do Departamentu Skarbu USA, ale do FED, a tym samym nie przynosząc żadnych korzyści Stanom Zjednoczonym. Rząd USA był po prostu posłuszny swojemu panu.

Wpis Legera: 5 bilionów dolarów w dzisiejszych dolarach

 

Ile złota jest na świecie?

 

Warren Buffett twierdzi, że około 175 000 ton, ale jego szacunki są bezwartościowe i niewiele osób się z nim zgadza, a w rzeczywistości jego szacunki pochodzą z żydowskiego źródła Thompson Reuters[38] i powinny być z zasady dyskontowane. Szacunki wahają się od tego poziomu do szacunków Gold Standard Institute na ponad 2,5 miliona ton. Częścią problemu jest to, że złoto było wydobywane przez tysiąclecia i nikt nie wie, ile go tam jest. Ten sam problem występuje w szacunkach całkowitej podaży złota w różnych krajach w różnych momentach historii. Szantażyści amerykańskiego FED-u próbują zminimalizować skutki kradzieży złota na całym świecie w latach 30. ubiegłego wieku poprzez rażące zaniżanie ilości kruszcu w USA w tym czasie i robią to samo w przypadku większości innych krajów. Mamy również problem w odwrotnej sytuacji, gdzie według relacji niektórych żydowskich tak zwanych "historyków", naziści zrabowali samym Żydom dziesięciokrotność całkowitej ilości złota istniejącego w tych krajach.

 

Ważny dodatek: amerykański FED

 

W 2013 r. pojawiły się doniesienia medialne, które zostały szybko ukryte i ocenzurowane w USA, choć nie w Europie, na temat dążenia Niemiec do repatriacji swoich zasobów złota z amerykańskiego FED. Niemiecki rząd przechowywał około połowy swoich zasobów złota w skarbcach NYC FED. Niemiecki bank centralny postanowił przywieźć do kraju całe swoje złoto, ale FED odrzucił prośbę, twierdząc, że taki ruch byłby niemożliwy, twierdząc, że potrzebuje czasu do 2020 r., aby móc dokonać transferu. Niemiecki rząd poprosił następnie o wizytę w skarbcach FED w celu inwentaryzacji złota i ustalenia jego faktycznego istnienia, ale FED odmówił Niemcom zbadania ich własnego złota. Jako powody podano "bezpieczeństwo" i "brak miejsca dla gości". Po zdecydowanym naleganiu na ten dziwny obrót wydarzeń, Niemcy w końcu wysłali kilku pracowników do FED, którzy zostali wpuszczeni tylko do przedpokoju skarbca, gdzie pokazano im 5 lub 6 sztabek złota jako "reprezentatywnych dla ich zasobów", ale nie pozwolono im zobaczyć nic więcej. Niemieccy urzędnicy wrócili po raz drugi, z jeszcze większą determinacją, kiedy to FED najwyraźniej otworzył tylko jeden z 9 skarbców i pozwolił Niemcom spojrzeć na stos złota ze znacznej odległości, ale nie pozwolono im ani wejść, ani dotknąć. Po wielokrotnych naleganiach Niemcy odzyskali niewielką część posiadanego złota, ale zostało ono wysłane z francuskiego banku centralnego - należącego do tych samych Żydów, którzy są właścicielami FED.

 

Od wielu lat spekuluje się, że FED w rzeczywistości nie posiada dużo złota, a nawet żadnego złota, że albo je sprzedał, pożyczył, albo wykorzystał jako zabezpieczenie pożyczek. Obecnie powtarzają się twierdzenia, że złoto rzekomo przechowywane w imieniu wielu narodów w rzeczywistości nie istnieje. Nikt, poza pracownikami FED, nie został wpuszczony do skarbców w celu obejrzenia lub inwentaryzacji złota i nie ma dowodów na to, że złoto faktycznie istnieje.

 

Co gorsza, sytuacja jest taka sama w przypadku rzekomego depozytu złota w Fort Knox, miejsca przechowywania tego, co ma być całym zasobem złota amerykańskiego Skarbu Państwa. Większość ludzi wierzy, że Ft. Knox jest skarbcem rządowym, ale chociaż został zbudowany na ziemi rządowej, jest zarządzany przez FED, a cała zawartość jest własnością FED, a nie Skarbu Państwa USA. Od czasu utworzenia Systemu Rezerwy Federalnej w 1913 r. zawartość Fortu Knox należy do FED, ale jest strzeżona przez amerykańskie wojsko. I nikt nie wie, co się tam znajduje.

 

Ostatni audyt i ostatnia publiczna wizyta miały miejsce w 1953 roku, tuż po objęciu urzędu przez Eisenhowera. Podczas tego audytu nie dopuszczono żadnych zewnętrznych ekspertów, a zespół audytowy przetestował tylko około 5% znajdującego się tam złota. Od 70 lat nie przeprowadzono nawet inwentaryzacji, a tym bardziej kompleksowego audytu Fortu Knox. W 1974 roku sześciu kongresmenów, jeden senator i prasa zostali wpuszczeni do Fortu Knox, aby na własne oczy przekonać się, czy złoto tam jest, czy nie. Wycieczka wykazała, że w Fort Knox było coś, co wyglądało jak złoto, ale wywołała jeszcze więcej kontrowersji. Tylko niewielka część złota została udostępniona do oglądania, a jeden z kongresmenów opublikował raport, w którym stwierdził, że sztabki złota przechowywane w forcie były mniej ciężkie niż oczekiwano. W ostatnich latach kilku amerykańskich polityków twierdziło, że istnieje duże prawdopodobieństwo, że ani Fort Knox, ani FED nie mają żadnego złota i zażądali pełnej i publicznej inwentaryzacji i testów, ale FED stanowczo odmówił.

 

Biorąc pod uwagę niemal pewność, że amerykański FED i Departament Skarbu mają niewiele złota, pojawiło się wiele spekulacji na temat lokalizacji światowych zasobów złota, które istnieją w FED na papierze, ale nie w rzeczywistości. Nie wiem, gdzie znajduje się złoto, ale gdybym miał zgadywać, zgadywałbym, że wszystko to znajduje się głęboko w górach w Szwajcarii, w wielu setkach tuneli wywierconych głęboko w skale pod nową siedzibą BIS - Banku Rozrachunków Międzynarodowych, który z kolei jest również własnością tego samego Rothschilda, który jest właścicielem FED i różnych innych europejskich banków centralnych.

 

(15) Łupy wojenne

 

Jest to temat, który rzadko, jeśli w ogóle, zwraca naszą uwagę - z chlubnym wyjątkiem uporczywych opowieści o konfiskacie przez Niemców dzieł sztuki i innych skarbów Żydów. Prawda historyczna jest jednak zupełnie inna, a wiele dowodów wskazuje na to, że to Żydzi dokonali wielu, a nawet większości grabieży podczas wojny. Przez około 85 lat nieustannie oskarżano Niemców o grabież Żydów podczas dwóch wojen światowych, ale prawie nigdy nie przedstawiono na to żadnych wiarygodnych dowodów, a po przeanalizowaniu historie o grabieży Żydów przez Niemców należą do tej samej kategorii, co wanny pełne gałek ocznych i topienie żydowskiego tłuszczu w celu wytworzenia gliceryny do materiałów wybuchowych. Bez wątpienia podczas każdej wojny dochodzi do grabieży przez wszystkie strony, ale jak zobaczymy, to Żydzi dokonali większości grabieży, ukrywając swoje zbrodnie poprzez kontrolę nad środkami masowego przekazu.

 

Jednym z ostatnich przykładów jest Irak, który został dokładnie opisany jako "kolebka cywilizacji". Jednym z rezultatów jest to, że przed amerykańską inwazją Irak był wypełniony po brzegi artefaktami archeologicznymi, skarbami sztuki, zwojami i innymi przedmiotami gromadzonymi przez wieki, z których wiele miało ogromną wartość finansową, ale także ogromne znaczenie historyczne. Wszystkie zniknęły. Amerykańskie wojska splądrowały większość kraju, a według doniesień wszystkie irackie muzea są dziś całkowicie puste. Cenne przedmioty i historyczne artefakty zostały skradzione nie tylko z muzeów i bibliotek, ale także z prywatnych domów. Irak został splądrowany w całości. Według opublikowanych szacunków z irackich muzeów w Bagdadzie, Mosulu i innych miastach skradziono co najmniej 200 000 dzieł sztuki i kultury, z których wiele miało nieocenioną wartość dla historii świata. Rząd USA twierdzi, że było to tylko kilka nieuczciwych działań, których nie pochwalał, ale fakty mówią nam co innego, a wiele z tych przedmiotów pojawiło się w innych muzeach i prywatnych kolekcjach żydowskich - między innymi w Izraelu. Nie ma sposobu, aby to wycenić, ale skala jest znaczna i jest to tylko jedna z wielu takich sytuacji.

 

Związek Radziecki twierdzi, że USA i różni Żydzi nadal posiadają bezcenne kolekcje skradzionej sztuki radzieckiej, przejętej przez Żydów, gdy uciekali z Rosji po nieudanej rewolucji. USA i Żydzi naturalnie odrzucili to twierdzenie, ale potem zostali przyłapani na kłamstwie, gdy badacze odkryli dokumenty potwierdzające, że USA rzeczywiście przechowywały ogromną ilość skarbów sztuki - które do tego czasu zniknęły w prywatnych kolekcjach przez zwykłą grupę podejrzanych. Istnieją również udokumentowane doniesienia, że pod koniec II wojny światowej amerykańskie wojsko opróżniło pociąg składający się z 24 wagonów wypełnionych złotem, srebrem i różnymi drogimi niemieckimi dziełami sztuki, których wartość w tamtym czasie szacowano na wiele miliardów. Mniej więcej w tym samym czasie z Reichsbanku zniknęły kolejne miliardy w złocie, które nigdy nie zostały wyjaśnione.

 

Szczegóły kradzieży europejskich skarbów są mętne i bardzo skomplikowane, z roszczeniami i roszczeniami wzajemnymi, co jest łatwe i kuszące, aby odrzucić historie o poszukiwaniu skarbów w Niemczech jako przesadzone opowieści o wojnie. Jednak przez ostatnie 70 lat byliśmy zalewani opowieściami o grabieży przez Niemców metali szlachetnych i bezcennych dzieł sztuki w całej Europie, zwłaszcza od Żydów, ale w tej historii jest o wiele więcej. Po pierwsze, po tym jak Żydzi zakończyli rewolucję bolszewicką w Rosji w 1917 roku, splądrowali cały kraj, zaczynając od całego złota w banku centralnym, które zostało wysłane do USA jako zapłata dla Jacoba Schiffa za sfinansowanie rewolucji. Ale Rosja została ograbiona ze znacznie więcej niż złota, stosunkowo zamożna klasa średnia posiadała miliardy metali szlachetnych, artefaktów i bezcennych dzieł sztuki, a także praktycznie cały majątek Romanowów - rosyjskiej rodziny królewskiej. Większość z nich została wywieziona z kraju, w dużej mierze do Niemiec i Austrii, kiedy bolszewiccy Żydzi uciekli z Rosji. Wiele z tych zrabowanych skarbów i złota prawie na pewno trafiłoby w całości w ręce Żydów z londyńskiego City. Istnieje też znaczna dokumentacja potwierdzająca twierdzenia, że USA i Żydzi rzeczywiście poważnie splądrowali Niemcy pod koniec obu wojen. Biorąc pod uwagę fakty związane z Operacją Paperclip, nie powinno to nikogo dziwić.

 

Ale jeśli chodzi o grabieże i zniszczenia, było coś znacznie gorszego, dwa z największych aktów ludobójstwa kulturowego w historii świata zostały popełnione przez chazarskich Żydów, i oba w Chinach, kolejny kawałek historii, który udało im się całkowicie pogrzebać. Ten, który dotyczy nas tutaj, to grabież i spalenie Letniego Pałacu Chin, Yuanmingyuan, który zawierał ponad dziesięć milionów najlepszych i najcenniejszych skarbów historycznych i dzieł naukowych zebranych w jednym miejscu z 5000 lat chińskiej historii.

 

Żydzi postanowili ukarać Chiny za odrzucenie ich opium, więc Rothschild i Sassoon uzyskali zgodę królowej Wiktorii i zobowiązanie do wykorzystania jej wojsk do splądrowania i zniszczenia całego kompleksu [39], aby, jak to określili, "otworzyć ranę, która nigdy się nie zagoi". Kompleks był tak rozległy (osiem razy większy od Watykanu), że jego splądrowanie i spalenie zajęło 7 500 żołnierzom prawie trzy tygodnie. To, czego nie udało się splądrować, zostało zniszczone, a cały ogromny pałac spłonął doszczętnie. Ta bezmyślna kradzież i całkowite zniszczenie jednej z największych na świecie kolekcji historycznych skarbów zostało zaplanowane przez Rothschildów i Sassoonów w odwecie za chiński opór wobec ich opium. Na wieść o tym chiński cesarz zwymiotował krwią i wkrótce zmarł. Niektóre z najcenniejszych artefaktów wielokrotnie pojawiają się dziś na aukcjach, wystawiane zawsze przez żydowskich sprzedawców. Można zrozumieć, dlaczego nie wszyscy współczują Żydom, jeśli rzeczywiście Niemcy zrabowali niektóre z ich dzieł sztuki. Najprawdopodobniej większość z nich została zrabowana przez Żydów komuś innemu.

 

Ponieważ nie możemy uzyskać niezbędnych szczegółów, aby udokumentować grabież dokonaną przez Żydów we wszystkich ich rewolucjach, od Rosji po Egipt, Chiny, Irak, Libię, ani grabież dokonaną przez Amerykanów w ich imieniu, a zwłaszcza w Niemczech, nie dokonam wpisu na ten temat, ale po prostu stwierdzę to, aby zarejestrować skalę i podkreślić, że wiele z tego, co zostało skradzione przez tych Żydów, jest bezcenne.

Wpis Legera: 0 bilionów dolarów w dzisiejszych dolarach

 

(16) Japońska Złota Lilia

 

Jest jednak jeszcze jedna kwestia grabieży, ta z udziałem Japonii, która jest nieco bardziej złowieszcza i stanowi ligę samą w sobie, jeśli chodzi o zwycięzców roszczących sobie prawa do łupów wojennych. Wydaje się, że prawie każdy zdaje sobie sprawę z grabieży, głównie wyimaginowanej, popełnionej przez Niemcy, ale prawie nikt nie zdaje sobie sprawy z ogromnego katalogu niemal niewiarygodnych grabieży popełnionych przez Japończyków. Japonia rzeczywiście splądrowała nie tylko banki centralne, ale każde możliwe źródło skarbu podczas ich przeszukiwania Chin i całej Azji. Złoto, srebro, klejnoty, dzieła sztuki, wszystko i wszystko, co miało wartość, zostało zrabowane, w tym z prywatnych domów i wysłane do Japonii na wczesnych etapach inwazji. Wiedza ta została całkowicie stłumiona i nigdy nie dotarła do masowej opinii publicznej, z wyjątkiem krótkich komentarzy, które pojawiły się mimochodem.

 

Niewielu jest dziś świadomych warunków kapitulacji Japonii wobec USA pod koniec II wojny światowej. Nie jest powszechnie wiadomo, że kiedy Amerykanie opracowali dokumenty kapitulacji Japonii, wyraźnie zakazali roszczeń odszkodowawczych wobec Japonii. Artykuł 14(b) traktatu stanowił:

"Mocarstwa Sprzymierzone zrzekają się wszelkich roszczeń reparacyjnych Mocarstw Sprzymierzonych, innych roszczeń Mocarstw Sprzymierzonych i ich obywateli wynikających z jakichkolwiek działań podjętych przez Japonię i jej obywateli w trakcie prowadzenia wojny oraz roszczeń Mocarstw Sprzymierzonych z tytułu bezpośrednich kosztów wojskowych okupacji".

 

Ówczesny sekretarz stanu USA John Foster Dulles zastraszał i zmuszał innych sojuszników i wszystkie kraje azjatyckie do podpisania tego porozumienia o kapitulacji. Tylko Chiny i Rosja odmówiły podpisania porozumienia.

 

Ale dlaczego zapobiegano reparacjom? USA i Żydzi wykorzystali reparacje wojenne, aby rozebrać Niemcy do kości, pozostawiając jedynie szkielet kraju. Japonia była znacznie gorsza od Niemiec pod każdym względem, więc skąd ta zadziwiająca hojność wobec Japonii? Japończycy mocno splądrowali całą Azję i wysłali część tych łupów do Japonii, ale ponieważ łupy wojenne były grabione coraz dalej od domu, Japończycy zaczęli gromadzić i przechowywać swoje łupy w ramach przygotowań do późniejszych większych wysyłek. Niestety, wraz z postępem wojny Japonia zaczęła tracić kontrolę nad szlakami żeglugowymi, a transfer do Japonii nie był już bezpieczną opcją. Działając w oparciu o błędne założenie, że Stany Zjednoczone pozwolą im zatrzymać Filipiny w zamian za zawieszenie broni, Japończycy zdecydowali się zakopać większość zrabowanego złota i innych aktywów na Filipinach. Istnieje dziś obszerna dokumentacja, że japońscy oficerowie stworzyli dziesiątki głębokich magazynów w jaskiniach lub wykopanych podziemiach, wypełnili je zrabowanym skarbem i zniszczyli wejścia za pomocą materiałów wybuchowych. Wydaje się również prawdą, że wszystkie osoby, które pracowały nad transportem, wydobyciem i przechowywaniem wszystkich tych łupów, zostały pochowane w jaskiniach, najwyraźniej pozostawiając tylko trzy lub może cztery osoby z wiedzą o fakcie przechowywania lub lokalizacji. Był to japoński projekt Golden Lily - [40][41][42][43][44].

 

Pojawiły się istotne i niepodważalne dowody na to, że Amerykanie dowiedzieli się o Golden Lily i schwytali oraz torturowali jedną z tych osób, która ujawniła istnienie i lokalizację przynajmniej niektórych z tych miejsc. Ponieważ Japonia nie mogła rościć sobie praw do tych łupów po wojnie, a ukryte miliardy były teraz w zasadzie sierotami, Amerykanie (i Żydzi) mogli je po cichu wywieźć. Problem polegał na tym, że było to ogromne przestępstwo, nawet w amerykańskich umysłach, ponieważ była to wyraźna kradzież od przyjaciół, a nie wrogów, którzy chcieliby zwrotu swojej własności. Amerykanie znaleźli idealne rozwiązanie - zapis o przepadku reparacji w traktacie o kapitulacji Japonii oznaczał w rzeczywistości, że te narody - i ich obywatele - zrzekli się roszczeń do wszystkich skarbów zrabowanych przez Japonię, tym samym czyniąc działania Amerykanów "legalnymi", pod warunkiem, że wszystkie strony podpiszą traktat. I wszystkie strony, z wyjątkiem Chin i Rosji, rzeczywiście zostały zmuszone do jego podpisania.

 

Generał MacArthur, odpowiedzialny za okupację, poinformował o znalezieniu "wielkich skarbów złota, srebra, kamieni szlachetnych, zagranicznych znaczków pocztowych, płyt grawerskich i ... waluty, która nie jest legalna w Japonii". Istniał również dokument armii amerykańskiej zawierający oświadczenie odnoszące się do "niezadeklarowanych skrytek tych skarbów, [o których] wiadomo, że istnieją". Amerykańskie siły okupacyjne najwyraźniej odkryły przynajmniej niektóre z japońskich miejsc Złotej Lilii, zawierających miliardy w złocie i innych kosztownościach. Jest to bezsporne i istnieje dokumentacja, że MacArthur faktycznie odwiedził niektóre z tych otwartych miejsc i ocenił ich zawartość.

 

Japończycy splądrowali każdy naród do kości i w maksymalnym możliwym stopniu, każdego obywatela, i nie ma wątpliwości, że wartość musiała wynosić biliony dolarów. Ponieważ nie znamy liczby odkrytych miejsc ani proporcji metali szlachetnych w każdym miejscu, użyję konserwatywnych szacunków, że odzyskano tylko 500 miliardów dolarów. A ponieważ nie ma dowodów na to, że którykolwiek z tych łupów kiedykolwiek trafił do USA, a tym bardziej nie został zarejestrowany w amerykańskim ministerstwie skarbu, możemy bezpiecznie założyć, że został on zebrany w imieniu FED. Możemy tutaj zastosować jedną z dwóch miar. Cena złota w tamtym czasie wynosiła około 35 USD za uncję, przy obecnych cenach (2022) około 1700 USD, czyli około 50 razy, co daje obecną wartość około 25 bilionów dolarów. Druga metoda polega na pomnożeniu 500 miliardów dolarów przez 5% przez 72 lata od zakończenia wojny, co daje nam wartość bieżącą około 15 bilionów dolarów. Skorzystam z niższej wartości. Muszę tutaj zauważyć, że rzeczywista odzyskana kwota jest potencjalnie wielokrotnie wyższa niż tutaj założyłem. "Gold Warriors" Seagrave'a opowiada całą historię w wyczerpujących szczegółach[45] i powinna być uważana za lekturę obowiązkową.

Wpis Legera: 15 bilionów dolarów w dzisiejszych dolarach

 

(17) Wyspa skarbów

 

W 1999 roku Edward Michaud opublikował doskonały esej historyczny zatytułowany "Corregidor The Treasure Island of WWII"[46][47], w którym szczegółowo opisał grabież Filipin. W tamtym czasie nie nazywano tego grabieżą, ale tak właśnie było. Kiedy Japończycy zaatakowali Filipiny, MacArthur został zmuszony do ewakuacji i schronienia się na wyspie Corregidor, przed czym zrobił dwie rzeczy. Rozkazał zniszczyć całą amunicję i materiały wojenne, aby nie pozostawić ich Japończykom, a także zebrał i wysłał cały majątek filipińskiego banku centralnego oraz wszystkie osobiste bogactwa, które można było zebrać od lokalnych obywateli, "aby wysłać je do USA w celu przechowania" i zapobiec nieuchronnej grabieży przez Japończyków.

 

Według raportu Michauda, "same rządowe papiery wartościowe składały się z ponad 51 ton złotego kruszcu, 32 ton srebrnego kruszcu, 140 ton srebrnych pesos i centavos oraz milionów papierowych obligacji skarbowych, obligacji i akcji korporacyjnych. Własność cywilna ... składała się z około dwóch ton złotego kruszcu w sztabkach różnej wielkości, wraz z nieznaną ilością kamieni szlachetnych i obcej waluty. Kiedy otrzymano rozkaz ewakuacji miasta, wiele papierowych spisów i rejestrów było nadal niekompletnych, a wielu prywatnych obywateli nie otrzymało nawet pokwitowań za swoje kosztowności. Znaczna ich część była przechowywana w sekcjach dużego podziemnego kompleksu znanego jako Tunel Malinta. Pozostałe 51 ton rządowego złota, składające się z 2542 sztabek po 42 funty każda (20 kilogramów), wraz z pozostałą częścią papierowej waluty i papierów wartościowych, było przechowywane w kilku wewnętrznych kanałach tunelu Marynarki Wojennej po południowej stronie kompleksu tuneli Malinta".

 

Praktycznie wszystko to zostało załadowane na dowolne dostępne statki, duże lub małe, a cała partia została przetransportowana na Corregidor, gdzie ostatecznie załadowano ją na amerykańskie okręty podwodne i przewieziono do USA. Wszystko, co nie mogło zostać wysłane na czas, zostało załadowane na nadwyżki statków, które zostały odholowane na głębsze wody i zatopione, co stanowiło setki ton metali szlachetnych, z których część mogła zostać później odzyskana przez Japończyków, ale została również odzyskana przez Amerykanów. Okręty podwodne zostały załadowane w nocy, gdy japońskie samoloty nie mogły atakować, zanurzając się w ciągu dnia dla bezpieczeństwa. Michaud uważał, że ten filipiński skarb został przetransportowany do mennicy amerykańskiej, ale prawie na pewno trafił do FED, ponieważ mennica była prawie nieistniejącym podmiotem produkującym tylko tanie metalowe monety. Michaud zakończył swój esej stwierdzeniem: "Pod koniec wojny ten transport papierów wartościowych, "lub przynajmniej jego ekwiwalent pieniężny", został następnie przekazany z powrotem rządowi filipińskiemu", ale twierdzenie to jest nonsensem. Nie widziałem żadnych dowodów na jego poparcie i nikt nie jest w stanie wysunąć takiego twierdzenia, ponieważ w panice ewakuacyjnej przed przybyciem Japończyków nie przeprowadzono dokładnej inwentaryzacji i nikt tak naprawdę nie wie, co zostało zabrane. W każdym razie, z kilku dostępnych faktów, nie widziałem nic, co potwierdzałoby twierdzenia, że bogactwo to zostało kiedykolwiek zwrócone Filipinom. Nie było to bynajmniej jedyne ani ostatnie takie zdarzenie podczas II wojny światowej.

 

W tych obliczeniach nie uwzględniłem "setek ton" złota i srebra, które nie zostały załadowane na okręty podwodne przy pierwszej próbie i zignorowałem wartość wszystkich skarbów innych niż 53 tony złota i 175 ton srebra. Ponownie, jest to stosunkowo niewielka kwota w stosunku do innych przestępstw.

Wpis Legera: 3,3 miliarda dolarów w dzisiejszych dolarach.

 

(18) Konfiskata niemieckich aktywów przemysłowych

 

Wydaje się, że w ogóle nie jest znane, całkowicie wymazane z historii świata, że rząd i wojsko USA działały jako najemni złodzieje dla chazarskiej żydowskiej mafii w londyńskim City przez co najmniej ostatnie 85 lat i nadal to robią. Jestem w stanie przedstawić tutaj tylko bardzo krótkie podsumowanie wielu bardzo długich historii kryminalnych, tych z wystarczającą dokumentacją, aby przetrwać w sądzie.

 

Temat ten jest zbyt obszerny, by go tu omówić. Szczegółowo opisałem konfiskaty z czasów I i II wojny światowej w e-booku, który jest bogato opatrzony przypisami i odniesieniami, których tutaj nie podałem.[48] Zachęcam do przeczytania rozdziału piątego, aby docenić skalę tego, co zostało zrobione. Wszystkie niemieckie aktywa przemysłowe - a nawet osobiste - na całym świecie zostały przejęte przez wojsko amerykańskie, głównie w imieniu tych żydowskich bankierów, chociaż same Stany Zjednoczone i ich krajowe korporacje również odniosły znaczne korzyści. Ponownie, łączna suma wyniosłaby biliony dolarów - w 1915 i 1945 roku, nie uwzględniając ponad 100 lat i 75 lat akumulacji zysków, ale krajobraz jest tak rozległy, że nie jest możliwe nawet podjęcie próby wiarygodnego oszacowania, a zatem nie ma leger wpisu dla tej pozycji.

Wpis Legera: 0 bilionów dolarów w dzisiejszych dolarach

 

(a) Konfiskaty z czasów I wojny światowej

 

Nie jest to powszechnie znane, ale ci sami żydowscy bankierzy, ponownie wykorzystując USA jako "egzekutora", dosłownie splądrowali wszystkie niemieckie aktywa przemysłowe - na całym świecie - po obu wojnach światowych. Skala tego procederu była niewyobrażalna. Jednym z przykładów jest sprzedaż całej firmy Bayer - żydowskiemu agentowi - za sumę 5 milionów dolarów, podczas "aukcji" przeprowadzonej na schodach siedziby głównej Bayer. Bayer był wówczas jedną z największych firm na świecie, produkującą nie tylko chemikalia, ale także szeroki asortyment leków, w tym Aspirynę, która była wówczas najpopularniejszym lekiem na świecie i najcenniejszym patentem. Żydowski prawnik Seymour J. Rubin napisał, że było "jasne i przekonujące, że ze względu na sprawiedliwość" zwycięzca lub zdobywca powinien skonfiskować całą własność i aktywa pokonanych.

 

I tak też się stało. Zajęli nie tylko wszystkie niemieckie aktywa korporacyjne na całym świecie, ale praktycznie cały majątek osobisty, z listami takimi jak "trzy konie", "kilka kłód cedrowych", "kilka dywanów" i oczywiście konta bankowe, metale szlachetne, dzieła sztuki. Wszystko to było oczywiście nielegalne, ale Stany Zjednoczone uchwaliły prawo zezwalające im na to. Istniało specjalne prawo, zgodnie z którym "każda osoba pochodzenia niemieckiego", która została uwięziona z jakiegokolwiek powodu, była klasyfikowana jako wrogi cudzoziemiec i podlegała całkowitej konfiskacie mienia, więc wtrącano prawie każdego Niemca do więzienia pod jakimkolwiek spreparowanym zarzutem, często tylko na dwa lub trzy dni, wystarczająco długo, aby go sklasyfikować i przejąć jego majątek. Był to jeden z głównych celów wojny; pozbawienie całej rasy ludzi wszystkich ich aktywów, patentów i własności, aby stłumić naród, który stawał się zbyt potężny i zbyt nieposłuszny Żydom.

 

Nie ma sposobu, by wiarygodnie oszacować całkowitą wartość wszystkich konfiskat z czasów I wojny światowej. Majątek osobisty skonfiskowany w samych Stanach Zjednoczonych wyniósłby około 60 miliardów dolarów w dzisiejszych dolarach, ale był to tylko majątek osobisty w jednym kraju i zdecydowanie najmniejsza część konfiskat. Całkowita wartość przejętych aktywów korporacyjnych Niemiec na całym świecie prawie na pewno wyniosłaby dziś wiele bilionów, ale szczegóły nie są dostępne do obliczenia, więc nie ma wpisu legera.

Wpis Legera: 0 bilionów dolarów w dzisiejszych dolarach

 

(b) Operacja Paperclip - II wojna światowa

 

Była to bez wątpienia druga najbardziej masowa i dalekosiężna kradzież w historii świata, przewyższona jedynie grabieżą Indii przez Żydów sto lat wcześniej. Podobnie jak w przypadku I wojny światowej, wszystkie aktywa Niemiec na całym świecie zostały ponownie skonfiskowane, ale tym razem z wieloletnim planowaniem, które rozpoczęło się jeszcze przed wojną[49]. Żydzi, którzy kontrolowali wówczas rząd USA, zorganizowali tysiące zespołów z dziesiątkami tysięcy osób, często tylko metry za wojskami wkraczającymi do Niemiec pod koniec wojny i zabrali dosłownie wszystko. Przychodzili falami, a czego nie zabrała jedna fala, zabierała następna. Opróżnili każdą bibliotekę korporacyjną, każdą instalację badawczą, każdy urząd patentowy, każdą fabrykę i po prostu przejęli wszystko. Nawet Biblioteka Kongresu miała swoją własną Misję Zagraniczną, która miała zlokalizować i skonfiskować wszystkie książki i czasopisma opublikowane w Niemczech, które mogłyby być interesujące dla jakiejkolwiek części korporacyjnej lub naukowej Ameryki.

 

W jednym przypadku Niemiecki Urząd Patentowy umieścił niektóre ze swoich najbardziej tajnych patentów w stu metrowym szybie kopalnianym, ale Amerykanie znaleźli go i skonfiskowali całą zawartość jako amerykańskie "reparacje wojenne". Wartość ponad 800 000 przejętych niemieckich patentów oszacowano na ponad 30 miliardów dolarów, co w przeliczeniu na dzisiejsze dolary wyniosłoby ponad 1 bilion dolarów. Jak wspomniałem powyżej, firmy zarejestrowane w USA czerpały z tego duże zyski, ale wiele z tych "zarejestrowanych w USA" firm było własnością lub było kontrolowanych przez Żydów, a europejscy żydowscy bankierzy i przemysłowcy przejęli na własność wszystko, w tym firmy chemiczne, takie jak I. G. Farben, firmy motoryzacyjne, takie jak Volkswagen, główne firmy lotnicze, takie jak Dornier i Messerschmitt, firmy farmaceutyczne, takie jak Hoescht. A ta krótka lista nie obejmuje osobistych konfiskat dzieł sztuki, złota i srebra, kamieni szlachetnych i innych kosztowności. Po raz kolejny cały naród został ogołocony do samych kości, ale tym razem znacznie bardziej okrutnie niż podczas I wojny światowej, a w tym przypadku od 12 do 15 milionów Niemców zostało zabitych różnymi środkami przed, w trakcie i długo po grabieży. Martwi Niemcy nie opowiadają o swoich ofiarach, ale żywi Żydzi od 75 lat opowiadają historie o tym, jak zostali ograbieni przez Niemców. Prawda jest raczej inna.

 

Grabież Niemiec po II wojnie światowej była tak ogromna i tak rozległa, że ta jedna kategoria nie może pozostać bez wpisu. Dlatego wpisuję 10 bilionów dolarów w dzisiejszych dolarach, liczba, którą uważam za łatwą do obrony i nadmiernie konserwatywną.

Wpis Legera: 10 bilionów dolarów w dzisiejszych dolarach

 

(19) Porwanie krajów wydobywających ropę naftową

 

Nie wydaje się, by powszechnie rozumiano lub doceniano fakt, że Irak i Libia zostały dosłownie porwane przez europejskich Żydów przy użyciu amerykańskiego wojska jako egzekutora. Oba kraje zostały przejęte, z marionetkowymi rządami, nowymi prywatnymi bankami centralnymi należącymi do Żydów i przynajmniej w przypadku Iraku, praktycznie wszystkimi przedsiębiorstwami komercyjnymi z "nowymi właścicielami". W przypadku Iraku, żydowscy bankierzy przydzielili sobie 65% irackiej ropy naftowej - bez żadnych opłat, pozostawiając Irak z przychodami z zaledwie 35% własnej produkcji ropy. Co więcej, znaczna część ropy eksportowanej z Iraku nie jest mierzona, więc nikt tak naprawdę nie wie, ile irackiej ropy jest dosłownie kradzione tą metodą. Jedynie odmierzona ilość jest dzielona w proporcji 65/35. W przypadku Libii, cała ropa jest konfiskowana przez tych samych żydowskich bankierów, a wojsko amerykańskie jest stale obecne w Libii. Omówiłem to szczegółowo we wcześniejszym artykule, do którego przeczytania zachęcam.[50] W przypadku Syrii nie byli oni w stanie przejąć całego kraju ze względu na obecność Rosji, ale wojsku USA udało się przejąć pełną kontrolę nad syryjskimi polami naftowymi w imieniu tych samych bankierów. Obecnie Syria, podobnie jak Libia, nie otrzymuje żadnych dochodów ze sprzedaży własnej ropy naftowej.

 

Co więcej, żydowska mafia z londyńskiego City zainstalowała swoje prywatne banki centralne w Iraku i Libii i za ich pomocą ograbi te dwa kraje na kolejne biliony. Również w Iraku znaczna część lub nawet większość całej dochodowej działalności handlowej została przejęta przez tych samych ludzi. Nie ma źródła danych, które pozwoliłoby oszacować skalę grabieży z tych drugorzędnych źródeł.

 

Niezwykle ważne jest, aby zauważyć, że porwanie Iraku i Libii oraz syryjskich pól naftowych zostało dokonane w całości przez amerykańskie wojsko działające jako Prywatna Armia Bankiera.[51] Rząd USA pochłonął cały koszt wojen - z bilionami dolarów pożyczonych na procent od tych samych Żydów, poniósł wszystkie ofiary na polu bitwy i od tego czasu działał jako pełnoetatowy wojskowy egzekutor żydowskiej "własności" tych narodów - bez żadnych korzyści dla Stanów Zjednoczonych. Wszystkie pieniądze i korzyści polityczne trafiły do chazarskich Żydów z londyńskiego City. Rząd USA po prostu wykonuje polecenia swojego pana.

 

Średnie ceny ropy są notorycznie trudne do obliczenia, ale dla ostatnich okresów, o których tu mowa, przyjąłem średnią skorygowaną o inflację w wysokości 80 USD za baryłkę. Produkcja Iraku wynosiła historycznie około 3,0 mln baryłek dziennie, a obecnie sięga 3,5 mln, czyli około 300 mln dolarów dziennie, z czego 200 mln dolarów zgarniają żydowscy bankierzy z londyńskiego City. Jak dotąd około 1,5 biliona dolarów. Produkcja Libii spadła do zera po inwazji, ale od tego czasu wynosi średnio około 1,5 miliona baryłek dziennie, czyli około 450 miliardów dolarów do tej pory. Syria produkuje 500 000 baryłek dziennie, z czego żydowscy bankierzy biorą wszystko. Jak dotąd około 150 miliardów dolarów. Dodanie tych trzech daje nam około 2 bilionów dolarów do tej pory lub około 3 bilionów dolarów, jeśli uwzględnimy odsetki składane w wysokości 5%.

Wpis Legera: 3 biliony dolarów w dzisiejszych dolarach

 

(20) Prywatyzacja, część 1

 

Są tacy, którzy wierzą, że przekazanie usług lub aktywów rządowych prywatnym przedsiębiorstwom jest mądrym posunięciem, ponieważ, jak nam się mówi, rządy są rozdęte i nieefektywne, a prywatne firmy mogą być prawie nieuchronnie znacznie bardziej wydajne. W prawdziwym życiu nie byłem w stanie odkryć nawet jednego przypadku, w którym ta mityczna teoria okazała się prawdziwa. Zamiast tego prywatne przedsiębiorstwa nieuchronnie podążają tą samą ścieżką - maksymalizacji zysków poprzez podnoszenie cen i cięcie usług. Co gorsza, niemożliwe wydaje się znalezienie przykładu prywatyzacji, która nie byłaby obarczona korupcją i łapówkami ze strony ustawodawców i urzędników państwowych. Przykłady nie są trudne do znalezienia.

 

W Wielkiej Brytanii nasi żydowscy przyjaciele-bankierzy zorganizowali prywatyzację British Rail, po czym wykrwawili ją do sucha i doprowadzili do ruiny, tak że rząd Wielkiej Brytanii musiał ją odebrać i odbudować. Po tym, jak zrekonstruowali system kolejowy i sprawili, że działał stabilnie i przynosił zyski, nasi żydowscy bankierzy dostali kolejnego kopniaka w puszkę i ponownie ją sprywatyzowali. Koszt dla brytyjskiego społeczeństwa wyniósł wiele miliardów.

 

W Wielkiej Brytanii ci sami bankierzy zorganizowali (lub przekupili) prywatyzację Poczty Królewskiej. Jednak tuż przed negocjowaniem ceny sprzedaży, związki zawodowe w Royal Mail stały się nagle rozgoryczone swoim kierownictwem i zaproponowały długoterminowy strajk, wykopując w ten sposób fundamenty spod ceny sprzedaży i czyniąc Royal Mail prawie bezwartościową w obliczu poważnych konfliktów pracowniczych. Ale potem, w magiczny sposób, gdy sprzedaż odbyła się po znacznie obniżonej cenie, związki zawodowe nagle znów były całkiem szczęśliwe i nigdy nie doszło do strajku. Bardziej przygnębiające było to, że w jakiś niewytłumaczalny sposób cena sprzedaży wydawała się obejmować tylko wartość usługi dostarczania poczty i całkowicie pomijała miliardy dolarów najlepszych nieruchomości należących do Royal Mail w centrum Londynu. To "niewytłumaczalne niedopatrzenie", ale w demokracji nikt nie ponosi za to winy[52].

 

W Kanadzie, w prowincji Ontario, urzędnicy państwowi sprzedali w 99-letnią dzierżawę najbardziej ruchliwą autostradę w Ameryce Północnej za 2 miliardy dolarów. Kilka lat później nowi właściciele sprzedali 10% swojej inwestycji kilku znajomym za 10 miliardów dolarów, co oznacza, że rząd Ontario sprzedał aktywa o wartości 100 miliardów dolarów za 2 miliardy dolarów. Co gorsza, nowi właściciele podnieśli opłaty za przejazd tak wysoko, że wszyscy kierowcy próbują korzystać z innych autostrad, tworząc takie korki, że prowincja nie ma innego wyjścia, jak tylko budować nowe autostrady. Niestety, nie mogą tego zrobić, ponieważ warunki ich pierwotnej sprzedaży zabraniają rządowi budowy nowych autostrad, aby "konkurować" ze starymi, chyba że nowe autostrady zostaną również przekazane "nowym właścicielom".

 

W Stanach Zjednoczonych system więziennictwa kosztował 20 miliardów dolarów rocznie. Po sprywatyzowaniu tylko jego części, ten sam system kosztuje obecnie amerykańskich podatników ponad 80 miliardów dolarów rocznie, a w niektórych więzieniach panują tak nieludzkie warunki, że sądy nakazują ich zamknięcie. I nie chodzi tu tylko o system więziennictwa, ale także o system zwolnień warunkowych i wiele innych, które krwawią w całym kraju. We wszystkich krajach zachodnich ci sami żydowscy bankierzy i ich przyjaciele nieustannie naciskają na prywatyzację niemal wszystkiego, na czym można zarobić pieniądze. Zwykle zwalniają większość pracowników, aby obniżyć koszty, a także unikają wszelkich prac konserwacyjnych, które nie są krytyczne. Teoria, w ramach tych długoterminowych "leasingów", polega na kanibalizacji samego aktywa, tak aby pod koniec okresu leasingu, gdy aktywo zostanie zwrócone, jego wartość wynosiła dokładnie zero. Taka jest teoria maksymalizacji zysku w ramach prywatyzacji.

 

We wszystkich krajach zachodnich wszystko, od lotnisk po więzienia, od edukacji po komunikację, transport i wszelkie inne usługi rządowe, jest powoli "prywatyzowane", generując dosłownie biliony zysków dla nowych dzierżawców i powoli bankrutując narody. Jest to tak ogromny program obejmujący tak wiele krajów, tak wiele rodzajów infrastruktury i tak wiele rodzajów usług rządowych, że jakiekolwiek rozsądne oszacowanie grabieży jest niemożliwe. Dlatego też nie dokonam żadnego wpisu na ten temat, ale stanowczo stwierdzę, że grabież w tym przypadku - transfer suwerennych aktywów w ręce kilku bankierów - liczy się w dziesiątkach bilionów dolarów - [53][54].

Leger Entry: 0 bilionów dolarów w dzisiejszych dolarach

 

(20) Prywatyzacja, część 2

 

Co więcej, istnieją co najmniej setki, a najprawdopodobniej tysiące podtekstów w tym biznesie prywatyzacyjnym, który najczęściej jest prowadzony jako jawna kradzież. Należy wyraźnie zauważyć, że ponad 50 krajów, w których Stany Zjednoczone obaliły legalny rząd i zainstalowały uległego dyktatora, bardzo szybko przeszłyby ten sam proces "prywatyzacji", z amerykańskim wojskiem i Departamentem Stanu określającym nowemu dyktatorowi części infrastruktury jego kraju, które miałyby zostać przejęte. Nic z tego nie zostałoby opłacone, a takie sytuacje miały miejsce w wielu innych krajach. Jednym z przykładów jest to, że po zniszczeniu Jugosławii, George Soros i Madeleine Albright otrzymali "na własność" całą infrastrukturę komunikacyjną Kosowa, której wartość określono na 800 milionów dolarów. Jest prawdopodobne, że całą byłą Jugosławię spotkał ten sam los, ale koc informacyjny jest całkowity i żadne informacje nie mogą wyciec. Cały Irak i Libia poniosły takie same konsekwencje, a wiele innych krajów znajduje się w takiej samej sytuacji. Bez światowej mapy tej tak zwanej "prywatyzacji", nigdy nie poznamy prawdziwej sumy, ale musi być ona ogromna.[55]

Wpis Legera: 0 bilionów dolarów w dzisiejszych dolarach

 

(21) Bank Światowy i MFW. Infrastruktura i zadłużenie

 

Ta kategoria jest nieco łatwiejsza niż powyższa. Zazwyczaj nasi żydowscy bankierzy finansują pożyczki rządowe prywatnie lub za pośrednictwem MFW lub Banku Światowego i robią to, gdy stopy procentowe w USD są na niskim poziomie. Następnie zwiększają zadłużenie kraju, aż przekroczy ono rozsądny poziom, po czym amerykański FED podnosi stopy procentowe i skutecznie doprowadza te kraje do bankructwa. Ponieważ kraje nie mają gotówki na spłatę swoich pożyczek, nasi żydowscy bankierzy przejmują infrastrukturę w miejsce płatności. Zabiorą również ziemię uprawną, co ostatnio miało miejsce na Ukrainie, chociaż media (będące własnością Żydów) wydają się o tym nie wiedzieć. Niedawno media donosiły, że Rothschild musiał utworzyć nowy bank, aby utrzymać całą ziemię uprawną, która została skonfiskowana tymi metodami. Chazarscy Żydzi są również zainteresowani wodą, a prezes Nestle publicznie twierdzi, że "woda pitna nie jest prawem. Jest towarem i powinna być wyceniana i sprzedawana jak każdy inny towar". Kilka lat temu Jenna Bush, córka GW, przejęła za marną sumę własność największej warstwy wodonośnej w Ameryce Południowej - w imieniu swoich żydowskich przyjaciół. Istnieją kraje, w których ponad 70% całej infrastruktury, w tym koleje, linie lotnicze i lotniska, porty żeglugowe, bankowość, grunty orne - i woda - i wiele więcej jest własnością tych samych żydowskich bankierów z londyńskiego City.

 

Dobrym bieżącym przykładem jest Grecja[56]. Sytuacja była tak żałosna, a chciwość bankierów tak potężna, że Grecja została zmuszona do umieszczenia całej krajowej infrastruktury - wszystkiego - w "prywatnym" luksemburskim funduszu powierniczym, który był "całkowicie poza władzą lub wpływem" greckiego rządu. Jego wartość wynosiła około 3 bilionów dolarów i przepadnie po cenie, jaką bankierzy zdecydują się zapłacić za jego części - jeśli w ogóle. W tym wpisie uwzględniam tylko Grecję i ignoruję dziesiątki innych krajów, które znalazły się w takiej sytuacji już 100 lat temu. Sumy z pewnością sięgają dziesiątek bilionów, ale nie dysponujemy szczegółowymi danymi, na których moglibyśmy oprzeć szacunki.[57][58][59]

Leger Entry: 3 biliony dolarów w dzisiejszych dolarach

 

(22) Finansowanie wojny

Nie jest już tajemnicą, że ci sami żydowscy bankierzy zazwyczaj finansowali obie strony większości, jeśli nie wszystkich, wojen w najnowszej historii. Panuje powszechna zgoda co do tego, że wojna w Iraku kosztowała USA około 2 bilionów dolarów[60], a Forbes twierdzi, że koszt wojny w Libii wyniósł 2 miliardy dolarów dziennie[61], z czego wszystko zostało pożyczone od FED. Nie możemy wiedzieć, ile pieniędzy pożyczono od żydowskich bankierów z londyńskiego City na sfinansowanie wszystkich konfliktów zbrojnych w najnowszej historii, a zatem nie możemy wycenić zapłaconych odsetek, ale niezwykle ważne jest, aby zdać sobie sprawę, że sumy te nie są małe. Imperium Brytyjskie było swego czasu władcą świata, imperium, nad którym nigdy nie zachodziło słońce, a "Brytania rządziła falami" przez bardzo długi czas. Ale Żydzi wepchnęli Anglię w dwie wojny, których nikt nie chciał, a na koniec Wielka Brytania zbankrutowała i błagała USA o pożyczki, aby uchronić się przed "finansową Dunkierką". Anglia pożyczyła wszystkie pieniądze na sfinansowanie swojego udziału w I wojnie światowej i straciła 40% swojego imperium, aby spłacić te pożyczki. II wojna światowa kosztowała Wielką Brytanię utratę reszty imperium i doprowadziła kraj do faktycznego bankructwa. I wojna światowa kosztowała Wielką Brytanię około 7 bilionów dolarów w dzisiejszych dolarach, a II wojna światowa była znacznie gorsza. Ponownie, nie możemy dokładnie wiedzieć, ile pieniędzy pożyczono od żydowskich bankierów, ani ile zapłacono odsetek, ale skala obu byłaby znaczna, ponieważ szacunkowy koszt dla wszystkich krajów wyniósł prawie 50 bilionów dolarów w dzisiejszych dolarach.[62][63][64][65]

 

Wiemy, że kiedy wojna secesyjna rozpętała się w Stanach Zjednoczonych, londyńscy Rothschildowie wspierali Unię, a francuscy Rothschildowie wspierali Południe. Wszyscy zarobili fortunę, a do 1861 r. Stany Zjednoczone były zadłużone na 100 milionów dolarów. Nie mamy jednak informacji na temat sumy zapłaconych odsetek. Wiemy, że Rothschild (poprzez Jacoba Schiffa) pożyczył Japonii 200 milionów dolarów w 1905 roku, aby sfinansować ich wojnę z Rosją. W przeliczeniu na dzisiejsze dolary byłoby to około 60 miliardów dolarów, a inna grupa żydowskich bankierów finansowała Rosję w takim samym stopniu, a obie strony sprzedawały broń z fabryk zbrojeniowych Rothschilda w Niemczech. W tym przypadku znamy pożyczone kwoty, ale nie mamy informacji o kwotach spłaconych odsetek ani o przychodach i zyskach ze sprzedaży broni wojennej. Po prostu nie ma wystarczających publicznych szczegółów, aby określić wzrost bogactwa tych bankierów w wyniku wywołania i sfinansowania wszystkich tych wojen. Sumy muszą sięgać bilionów, ale nie mamy solidnych podstaw do szacunków, więc nie ma wpisu.

 

Gdy zbliżała się II wojna światowa, ci sami bankierzy nie tylko popchnęli USA do wojny, ale także pożyczyli Amerykanom pieniądze na jej opłacenie. Pod koniec II wojny światowej zadłużenie Stanów Zjednoczonych wzrosło z 33 miliardów dolarów do 285 miliardów dolarów, a wszystko po to, by pomóc naszym żydowskim przyjaciołom-bankierom w rozpoczęciu i prowadzeniu wojny, której nikt poza nimi nie chciał. Jest nawet gorzej, niż sobie wyobrażasz. Ci bankierzy potrzebowali innych krajów w wojnie, ale nie chcieli pożyczać im pieniędzy, ponieważ ich gospodarki nie były uważane za wystarczająco wolne od ryzyka, co dotyczyło samej Anglii. Rozwiązaniem było pożyczenie pieniędzy Stanom Zjednoczonym, a następnie nakłonienie Amerykanów do zaciągnięcia wszystkich pożyczek wojennych, aby Żydzi byli zadowoleni nie tylko z utrzymania wszystkich krajów w wojnie, ale także z tego, że Stany Zjednoczone skutecznie gwarantowały cały ich dług. Stąd dług w wysokości 285 miliardów dolarów, który w przeliczeniu na dzisiejsze dolary wynosiłby około 12 bilionów dolarów. Dług ten nigdy nie został spłacony; nie ma wystarczających danych, aby udokumentować całkowite odsetki zapłacone żydowskim bankierom w ramach finansowania wojny, ani dla USA, ani dla wszystkich narodów świata, więc ta pozycja nie otrzymuje żadnego wpisu. Jeśli jednak chodzi o wielkość, kwota ta z pewnością sięga dziesiątek bilionów w dzisiejszych dolarach.

Wpis legera: 0 bilionów dolarów w dzisiejszych dolarach

 

(23) Moja waluta, ale twój problem

 

Po zakończeniu II wojny światowej, główne państwa świata wprowadziły tak zwany "standard złota", co oznaczało, że kraj nie mógł drukować więcej pieniędzy niż faktycznie posiadał w rezerwach złota. Miało to na celu utrzymanie stabilności i uniknięcie nadmiernego drukowania pieniędzy, które doprowadziłoby do inflacji i mogłoby zniszczyć międzynarodowy system monetarny - co Żydzi wielokrotnie robili w przeszłości. Teoretycznie wszystkie międzynarodowe długi miały być regulowane w złocie, ale w praktyce było to uciążliwe i niewygodne. Ponieważ dolar amerykański istniał w dużych ilościach i był - teoretycznie - w pełni gwarantowany jako wymienialny na złoto w dowolnym momencie, wszystkie narody po prostu rozliczały swoje rachunki w dolarach amerykańskich. Jednak wiara w to opierała się na obietnicy, że każdy naród może w dowolnym momencie wymienić posiadane dolary amerykańskie na prawdziwe złoto.

 

System ten działał wystarczająco dobrze przez około 20 lat, aż na początku 1971 r. Stany Zjednoczone znalazły się pod ogromną presją finansową z powodu ogromnych sum, które pożyczyły na sfinansowanie okrucieństwa wojskowego w Wietnamie. Ostatnia kropla drąży skałę, gdy Francja, nie będąc ślepa na to, co się dzieje i zaniepokojona zdolnością USA do utrzymania wartości dolara, nalegała na wymianę wszystkich swoich zasobów dolara na złoto, zgodnie z umową. Podaż złota w USA okazała się niewystarczająca, a FED stanął w obliczu bardzo realnej możliwości, że wszystkie narody zażądają wymiany. W obliczu tej presji żydowscy bankierzy jednostronnie uznali światowe porozumienie finansowe za nieważne, zmusili USA do wycofania się z udziału w standardzie złota, a FED odmówił zamiany zagranicznych zasobów dolara na złoto. To sprawiło, że wszystkie kraje świata były w posiadaniu niezliczonych bilionów dolarów amerykańskich, które nie miały już żadnej stałej lub gwarantowanej wartości, ale które z pewnością ulegną deprecjacji, ponieważ Stany Zjednoczone faktycznie drukowały ogromne ilości dolarów, aby sfinansować wojnę w Wietnamie. W tym czasie sekretarz skarbu USA John Connally powiedział światu: "To nasza waluta, ale to wasz problem".

 

Ponieważ wszystkie narody zgromadziły dolary amerykańskie w dobrej wierze, ale teraz nie miały sposobu, aby się ich pozbyć, nie miały innego wyboru, jak tylko nadal używać tego samego dolara amerykańskiego, teraz o nieokreślonej wartości, we wszystkich transakcjach międzynarodowych. Ten jeden akt żydowskiego drapieżnego kapitalizmu nałożył na świat oszałamiającą karę finansową, niszcząc wartość rezerw walutowych innych narodów. Po wycofaniu się ze standardu złota (porozumienie z Bretton Woods), FED kontynuował drukowanie ogromnych ilości pieniędzy, wpędzając świat zachodni w intensywną spiralę inflacji. Od daty niewypłacalności USA w 1971 r. do 1981 lub 1982 r. dolar amerykański stracił na wartości o ponad 95%, co stanowiło niemal niewyobrażalnie ogromny transfer bogactwa z całego świata do Żydów w FED, ponieważ wszystkie kraje posiadające dolary amerykańskie poniosły taką stratę w swoich rezerwach walutowych, podczas gdy długi USA pozostały w mocno zdeprecjonowanych dolarach amerykańskich, spłacając w ten sposób zadłużenie zagraniczne po 5 centów za dolara. W 1971 r. dobry dom w USA kosztował zaledwie 25 000 USD. W 1976 r. ten sam dom kosztował ponad 100 000 USD, a w 1983 r. jego cena wynosiła około 250 000 USD. Ceny te dokładnie odzwierciedlają deprecjację dolara amerykańskiego w ciągu tej dekady.

 

Korzyść dla naszych ulubionych żydowskich bankierów? Cóż, cena złota w 1971 roku, kiedy zabili standard złota, wynosiła około 40 dolarów za uncję. Dziś to złoto jest warte 1700 dolarów za uncję. Z drugiej strony, papierowa waluta, którą wszystkie inne rządy musiały zaakceptować w zamian za swoje złoto, straciła na wartości o około 95% od tego czasu. Nie ma dokładnego sposobu, aby to ocenić. Skumulowane szkody finansowe dla gospodarek narodowych świata liczone są co najmniej w setkach bilionów dolarów, jeśli nie w tysiącach bilionów. Szkody są tak ogromne, tak rozległe i tak wszechstronne, że niemożliwe jest nawet rozważenie ich pomiaru.

 

Ale nie traćmy głównego punktu. To nie "rząd USA" ani "Departament Skarbu USA" podjęły tę decyzję. Została ona raczej podjęta dla nich przez Rothschilda i innych żydowskich właścicieli FED i City of London w celu utrzymania ich zasobów złota i ochrony ich wartości. Był to po prostu kolejny bail-out dla żydowskich bankierów, w tym przypadku kosztem całego świata. Gdybyśmy tylko mogli oszacować ten koszt. Ale nie możemy.

Wpis Legera: 0 bilionów dolarów w dzisiejszych dolarach

 

Epilog

Spisek "najbogatszego człowieka świata"

 

Jak można wywnioskować z powyższego, prawdziwe bogactwo na świecie nigdy nie pochodziło z własności korporacyjnej, ale z finansowania wojen, z posiadania banków centralnych narodów oraz z kradzieży i działalności przestępczej na ogromną skalę międzynarodową. Duża ilość żydowskiej własności korporacyjnej nie jest dziś początkiem akumulacji bogactwa, a jedynie ostatnim krokiem w tym procesie. Podobnie jak w przypadku całej przestępczości zorganizowanej, biliony dolarów zaangażowane we własność korporacyjną, o których mowa na początku, pochodzą jedynie z reinwestycji zysków z działalności przestępczej w legalne przedsiębiorstwa.

 

Z powyższego powinno jasno wynikać, że ludzie tacy jak Gates, Buffett i Bezos nie są pretendentami do tytułu Najbogatszego Człowieka Świata. Elon Musk ze swoimi rzekomymi 200 miliardami dolarów ledwo kwalifikuje się jako kieszonkowe, a ludzie tacy jak George Soros i jego marne miliardy nie kwalifikują się nawet jako kieszonkowe. Media okłamywały nas przez dziesięciolecia i wysyłały nas w niewłaściwe miejsca. Żydowskie publikacje mają dziś wiele artykułów na temat "Najbogatszych Żydów na świecie" [66] lub "Najbardziej wpływowych Żydów" [67], ale wszystkie one są nonsensem, wymieniając osoby takie jak Zuckerberg, Soros czy Sheldon Adelson na szczycie. Nic z tego nie jest przypadkowe; jest to jedynie sposób na odwrócenie uwagi od prawdziwych źródeł pieniędzy i władzy i być może nie jest zaskakujące, że każda gazeta i czasopismo poruszające ten temat będą podążać tym samym schematem. Zaskakujące jest to, że ludzie tacy jak Bill Gates i Warren Buffett uczestniczą w tej farsie, gdy muszą tak dobrze znać prawdę o swoich stanowiskach. Żaden z tych ludzi nie może być tak naiwny lub ignorancki, co zdecydowanie sugeruje zmowę milczenia.

 

Na marginesie, większość ludzi, którzy budują coś istotnego, ma niemal genetyczną potrzebę przekazania tego swojemu potomstwu, aby być może stworzyć nawet małą rodzinną dynastię, która mogłaby być kontynuowana w czasie. Ale czy ktoś zauważył, że tylko ludzie tacy jak Bill Gates i Warren Buffet nie mają takiego pragnienia i są zdeterminowani, aby po prostu rozdać wszystko na końcu? Dlaczego na tej liście nie ma Rothschildów, Sassoonów, Kadoorów czy Goldman Saches? Czy ta terminalna filantropia jest wadą tylko gojów? Możemy rozsądnie założyć, że ta tendencja wynika z presji, a moje podejrzenie jest takie, że ta presja wynikałaby ze zobowiązań związanych z finansowaniem. Oznacza to, że Gates i Buffett nie stworzyli swoich imperiów całkowicie samodzielnie; przypuszczam, że otrzymali pomysły, planowanie, dużo finansowania i dużo zastraszania żydowskiej dyplomacji, aby osiągnąć to, co zrobili. Ceną, jaką trzeba zapłacić, jest to, że nie zabierasz tego ze sobą, kiedy odchodzisz. Jedną rzeczą, której Żydzi nie finansują, jest konkurencja dla nich samych.

 

Tworzenie i budowanie dużych fortun korporacyjnych nie jest zwykle szybkim procesem. Oczywiście zawsze są wyjątki, ale generalnie wszystko wymaga czasu. Konwencjonalna mądrość, która wielokrotnie okazała się prawdziwa, mówi, że "potrzeba pierwszego pokolenia, aby to zrobić, a drugiego pokolenia, aby zrobić to naprawdę duże". Żydzi, funkcjonujący jako organiczna jednostka, mogą skrócić ten proces. Weźmy pod uwagę Indigo Books & Music, zapoczątkowane przez Żydówkę Heather Reisman zaledwie około 25 lat temu, co doprowadziło do finansowego bankructwa największej niezależnej księgarni w Kanadzie i przejęcia lub wyeliminowania wszystkich innych konkurentów, którzy nagle napotkali "trudności finansowe". Dziś Indigo jest jedyną dużą anglojęzyczną siecią księgarni w Kanadzie i największym w kraju sprzedawcą książek, upominków i specjalistycznych zabawek z rocznymi przychodami przekraczającymi 1 miliard dolarów. Żydzi kontrolują branżę wydawniczą i mogą zapewnić, że księgarnia nie będzie miała zapasów, jeśli odmówisz wyprzedaży. Wspólnie kontrolują znaczną część finansowania i dystrybucji i mogą wymusić przejęcia lub bankructwa. Nie ma obrony przed zdeterminowanym żydowskim atakiem. Ludzie ci działają jak gangsterzy i dysponują nieograniczonymi środkami finansowymi, dzięki którym mogą niemal dowolnie przejmować sektor przemysłu.

 

Ważną kwestią jest to, że planowanie tych przejęć sektorowych rzadko zaczyna się od publicznego oblicza operacji. Zamiast tego są to często połączone części globalnego długoterminowego planu kontroli nad tymi sektorami. Omówiłem niektóre z tych kwestii we wcześniejszym artykule zatytułowanym "Dzisiejsi żydowscy bohaterowie korporacyjni - dziewica rodzi wszystkich"[68], dotyczącym Google, Facebooka i kilku innych. Jest oczywiste, że ani Zuckerberg, ani bliźniacy Google nie byli w stanie niemal natychmiast stworzyć światowego lidera w swoich sektorach. Osiągnięcie takiego wyniku wymaga nieograniczonego finansowania i zastosowania ogromnej presji finansowej i politycznej, a także zdecydowanego planowania i intensywnego wsparcia medialnego. Dotyczy to również innych firm, takich jak Wikipedia, Amazon, Starbucks i wielu innych, które w bardzo krótkim czasie niemal znikąd stały się światowymi liderami. Proces był taki sam we wszystkich przypadkach i z pewnością ma zastosowanie do obecnego "najbogatszego człowieka na świecie", Elona Muska.

 

Wszystko, co musisz zrobić, to myśleć. Używając Elona Muska jako przykładu, człowiek ten wydawał się pochodzić dosłownie znikąd, a jednak nagle "jest właścicielem" największego na świecie producenta samochodów. Musk w tym samym czasie rozpoczął agresywny program wystrzeliwania dziesiątek tysięcy satelitów komunikacyjnych, a następnie SpaceX, "prywatna firma lotów kosmicznych Elona Muska", twórca statku kosmicznego Starship, planujący misje Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Następnie Musk kupił Twittera za 44 miliardy dolarów.

 

W ciągu ostatnich 100 lat każdy, kto próbował stworzyć nową firmę motoryzacyjną i markę, spotkał się z katastrofą, ale Musk najwyraźniej nie doświadczył czkawki z Teslą, która nagle stała się światowym faworytem. Wymagałoby to być może dziesięciu lat planowania i projektowania, planowania fabryk i produkcji, tworzenia linii dostaw, testowania i certyfikacji i wielu innych, ale w przypadku Tesli najwyraźniej wszystko to wydarzyło się z dnia na dzień w próżni. Czy mamy wierzyć, że Elon Musk zaprojektował Teslę? Nie ma dowodów na to, że Musk jest w stanie zaprojektować nawet bagnet, a tym bardziej cały samochód, więc jak to wszystko się stało i jakie było źródło miliardów potrzebnych do zrealizowania tego projektu? Musk nie brał udziału w tworzeniu Tesli. Po prostu w jakiś sposób pojawił się na końcu, "będąc właścicielem" firmy.

 

Podobnie, agresywny program satelitów komunikacyjnych, który uruchomił "Elon Musk"; to również wymagałoby wielu lat planowania i projektowania, nie mówiąc już o zorganizowaniu urządzeń startowych i pozyskaniu niezbędnych tysięcy płacących klientów. To również wymagałoby lat i miliardów dolarów finansowania, ale podobnie jak program lotów kosmicznych Bezosa, ten nagle pojawił się w pełnym rozkwicie, działający, uruchomiony i gotowy do działania. Kto to zaplanował? Na pewno nie Musk, więc kto za tym stał? A pieniądze na to wszystko pochodziły skąd? Tesla Muska nigdy nie przyniosła zysku, więc skąd miałby wziąć miliardy na niewiarygodny system dziesiątek tysięcy satelitów komunikacyjnych? Nic takiego nie może się wydarzyć bez dekady lub więcej intensywnego planowania i ogromnych inwestycji, a oczywiście nic z tego nie pochodzi od Muska.

 

Byłoby to wystarczające wyzwanie dla każdego człowieka, ale potem "Elon Musk" kupił Twittera za 44 miliardy dolarów. Jak to się stało? Powiedziano nam, że Musk ma nagle majątek w wysokości - niejasno - 200 miliardów dolarów, bez szczegółów, ale przypuszczalnie z udziałów w "jego" Tesli. Ale czy mamy zakładać, że Musk ma dodatkowe 44 miliardy dolarów w gotówce w banku na zakup Twittera? Nie jest to możliwe, a Musk nie sprzedaje połowy swoich udziałów w Tesli, aby to sfinansować, więc jakie jest źródło tych pieniędzy? Media mylą tę kwestię, dostarczając tylko kilka bajtów dźwiękowych, ale bez szczegółów, a zatem mamy luźne myśli w naszych umysłach, że Musk jest bardzo bogaty i mógłby w jakiś sposób pozwolić sobie na zakup Twittera, ale wszystko, co musimy zrobić, to pomyśleć, aby zdać sobie sprawę, że jest to niemożliwe.

 

Obraz jest zaciemniony, ponieważ ambicje polityczne chazarskich Żydów nie mogą być oddzielone od ich intencji finansowych. System satelitarny "Muska" ma ostatecznie składać się z 35 000 satelitów komunikacyjnych - wojskowych, a nie cywilnych - z których niektóre są już używane na Ukrainie. Chazarscy Żydzi z londyńskiego City desperacko pragną III wojny światowej, ale nie mają własnego wojska i muszą polegać na USA (jako prywatnej armii bankierów) w utrzymaniu militarnej supremacji. Jeśli nie przyszło ci to jeszcze do głowy, powodem tego rozwoju wydarzeń było to, że Chińczycy udowodnili, że mogą zestrzelić amerykańskie satelity obserwacyjne i komunikacyjne, stwarzając w ten sposób egzystencjalne zagrożenie dla amerykańskiego podżegania do wojny z Chinami i Rosją. Rozwiązanie jest sprytne, a także oczywiste: nie można zestrzelić 35 000 maleńkich satelitów komunikacyjnych, utrzymując w ten sposób przewagę komunikacyjną USA na polu bitwy. Finansowanie jest interesujące, ponieważ zwykle Żydzi popychają USA do dokonywania wszystkich tych inwestycji wojskowych, ale USA nie mają już pieniędzy na wszystkie te wysiłki, więc nie mieli innego wyboru, jak tylko sfinansować to sami - i skierować je przez Muska, aby ukryć pochodzenie. Nie ma innego źródła finansowania tak ogromnego projektu. Oczywiste jest, że finansowanie nie pochodziło od "Elona Muska", ponieważ "jego" Tesla wciąż nie może przynosić zysków, więc skąd wziąłby pieniądze na rozwój satelity? Jedynym źródłem są żydowscy bankierzy z londyńskiego City.

 

To to samo, co "Mark Zuckerberg" kilka lat temu kupujący i tworzący firmy produkujące wojskowe drony i balony wysokościowe, ponieważ drogi Mark chciał, aby każdy na świecie miał dostęp do Internetu. Nie do końca. Balony na dużych wysokościach nie służyły do dostępu do Internetu, ale do komunikacji wojskowej z dronami produkowanymi przez "Facebooka", dronami przenoszącymi głowice bojowe, które mogłyby komunikować się za pomocą balonów, gdyby Chiny zniszczyły wszystkie amerykańskie wojskowe satelity komunikacyjne. O ile mi wiadomo, nikt nie zastanawiał się, dlaczego "Facebook" produkuje wojskowe drony i ich systemy łączności. Ponownie, nie można było przerzucić tego kosztu na wojsko USA, więc Żydzi z londyńskiego City przeprowadzili go przez Facebooka, aby ukryć go jako przedsięwzięcie cywilne i ukryć prawdziwe źródło - i intencje - przed kontrolą.

Wracając do Tesli. Jeśli poświęcisz trochę czasu na przeczytanie traktatu Muska na temat transportu hyperloop na poziomie licealnym[69] lub posłuchasz jego wypowiedzi w mediach, oczywiste jest, że ten człowiek nie ma inteligencji, aby osiągnąć swoją pozycję niezależnie. Nie jest oczywiste, przynajmniej dla mnie, że wie cokolwiek o czymkolwiek i powiedziałbym to samo o Zuckerbergu i bliźniakach Google. Ci ludzie są jedynie przykrywką dla kogoś, kto naprawdę ma wszystkie pieniądze. I plany. Ale mamy wierzyć, że Elon "skup się na moim ślicznym 8-letnim uśmiechu i moim uroczym 3-latku patrzącym w bok, więc nie zdajesz sobie sprawy, jak głupi jestem" Musk, nagle stał się najbogatszym człowiekiem na świecie dzięki projektowaniu samochodów, satelitów i statków kosmicznych i niebo tylko wie, co to wszystko. Co za bzdury.

 

Ten ostatni punkt zasługuje na uwagę. Czy widzisz Warrena Buffetta pozującego z głupim uśmiechem i uroczymi oczami skierowanymi w bok, aby uwieść wszystkie matki i zachęcić ich córki do zakupu akcji jego firmy? Jaki człowiek, podobno CEO międzynarodowych firm wartych biliony dolarów, zachowuje się w tak głupi sposób? Mentalny karzeł z poważnymi problemami emocjonalnymi, nikt inny.

 

Podobne argumenty dotyczą Zuckerberga, Bezosa, bliźniaków Google i innych. Żaden z nich nie ma ani wiedzy, ani umiejętności, ani ogromnego finansowania, by robić rzeczy, które rzekomo robią. Ani ich fortuny, ani umiejętności nie mogą być prawdziwe. Łatwiej jest zaakceptować Billa Gatesa, zaczynającego od małego Microsoftu i budującego przez 40 lat nagrodę w wysokości 50 miliardów dolarów, ale udawanie, że Elon Musk, który z jasnego nieba spał w swoim samochodzie i jadł liście z drzew, nagle projektuje i produkuje samochody elektryczne, wojskowe satelity komunikacyjne i pojazdy kosmiczne i wiele więcej, jest zbyt absurdalną perspektywą, aby zawracać sobie głowę obalaniem.

 

Niektórzy twierdzą, że Elon Musk nie jest Żydem. Elon (אֵילוֹן) lub Alon (אַלוֹן) to hebrajskie imię męskie, które nie występuje na liście imion pogańskich. Musk uczęszczał do żydowskich szkół w RPA. Jego matka, Maye Haldeman, jest Żydówką, ale wymieniona jako "Kanadyjka", co nie jest grupą etniczną. Istnieje żydowska rodzina i inne relacje (brat Elona ożenił się z Jen Lewin) i nie tylko. Powiązania Muska z Izraelem i wpływowymi Żydami mają długą historię, relacje Tesli z izraelską technologią trwają od wielu lat, a jej technologia autonomicznej jazdy jest w 100% żydowska i pochodzi od izraelskiej firmy Mobileye. Musk ma bliskie kontakty na wysokim szczeblu w Izraelu, wielokrotnie spotykając się z Netanjahu (w jego prywatnej rezydencji).

 

Niedawno w wiadomościach pojawiła się informacja, że Evelyn de Rothschild zmarła w podeszłym wieku.[70] NYT napisał całkowicie fikcyjny nekrolog, godny uwagi przede wszystkim ze względu na zdumiewające kłamstwa, tak jak NYT robi to w przypadku każdego żydowskiego przestępcy, który odchodzi z tego świata. Warto przeczytać miłosną rozprawę NYT na temat Madeline Albright, aby odświeżyć sobie pamięć o kryminalnym szaleństwie redaktorów NYT. Według nich ten Rothschild "początkowo mało obiecujący, ostatecznie dołączył do rodzinnej firmy i awansował na prezesa, wywierając ogromny wpływ na brytyjskie sprawy finansowe i polityczne". Ta część jest z pewnością prawdziwa. Ten człowiek miał banki, banki inwestycyjne, spółki zależne i wiele więcej w około 30 krajach i nie było mowy o jego "ogromnym wpływie na brytyjskie sprawy finansowe i polityczne", ponieważ był on głównym człowiekiem zaangażowanym w sprzedaż przez Margaret Thatcher wszystkich brytyjskich aktywów żydowskim bankierom. Ale potem NYT powiedział nam, że Evelyn de Rothschild był wart może marne 2 miliardy dolarów.

 

Tak więc Evelyn de Rothschild, potomek i właściciel największej przestępczej dynastii bankowej w historii świata, z majątkiem zebranym przez setki lat grabieży i plądrowania, człowiek posiadający dosłownie setki banków i firm finansowych na całym świecie, był tak tępy, tak powolny i tępy, że nawet takie małe gówno jak Zuckerberg mogło pojawić się znikąd i w ciągu zaledwie kilku lat być warte dziesięć razy więcej. Jak mawiał Buddy Holly: "To będzie dzień".

 

Kim tak naprawdę są najbogatsi ludzie na świecie? Kto finansował obie strony każdej wojny przez ostatnie 300 lat? Starbucks? Kto ograbiał RPA ze złota i diamentów przez ostatnie 150 lat? Prezes Victoria's Secret Underpants? Czy to Mark Zuckerberg kradnie biliony ropy z Iraku każdego roku? Nie mam wątpliwości, że Jeff Bezos jest przestępcą, ale to nie Bezos zaprojektował kradzież całego złota ze wszystkich banków świata w latach trzydziestych XX wieku. Kto jest właścicielem aż 75 lub 80 banków centralnych państw świata? Jakiś goj z Kansas?

 

Powiedziano mi, że istnieje 13 rodzin kontrolujących cały światowy klan, działający z londyńskiego City. Liderami na tej liście są bez wątpienia Rothschildowie, prawdopodobnie zaczynając od Jacoba Rothschilda, "Króla Żydów", a następnie jego krewni. Lista ta najprawdopodobniej obejmowałaby Sassoona, Warburga, Goldmana, Mosesa Seifa, Kuhna, Loeba, Salomona, Sebaga-Montefioriego, a łączne aktywa tej grupy sięgałyby setek bilionów dolarów. O innych możemy tylko zgadywać, ale możemy być bardzo pewni, że ani Bill Gates, ani Warren Buffett nigdy nie znaleźli się na tej liście, a Elon Musk i Jeff Bezos mogą zostać odrzuceni z zasłużoną pogardą.

 

Cel tego eseju był trojaki: (1) zwrócenie uwagi czytelników na istnienie długotrwałego spisku dotyczącego identyfikacji "Najbogatszego Człowieka Świata", (2) odrzucenie obecnej listy kandydatów oraz (3) udokumentowanie, że niewielka liczba żydowskich rodzin bankowych działających w londyńskim City od pokoleń posiada te rekordy bogactwa z fortunami, które są o rzędy wielkości większe niż wszystko, co moglibyśmy sobie wyobrazić. Ufam, że udało się to osiągnąć ku zadowoleniu czytelników.

*

Pisarstwo Larry’ego Romanoffa zostało przetłumaczone na 32 języki, a jego artykuły opublikowano na ponad 150 obcojęzycznych stronach internetowych z wiadomościami i polityką w ponad 30 krajach, a także na ponad 100 platformach anglojęzycznych. Larry Romanoff jest emerytowanym konsultantem ds. zarządzania i biznesmenem. Zajmował wysokie stanowiska kierownicze w międzynarodowych firmach konsultingowych i był właścicielem międzynarodowej firmy importowo-eksportowej. Był profesorem wizytującym na Uniwersytecie Fudan w Szanghaju, prezentując studia przypadków w sprawach międzynarodowych w starszych klasach EMBA. Pan Romanoff mieszka w Szanghaju i obecnie pisze serię dziesięciu książek ogólnie związanych z Chinami i Zachodem. Jest jednym z autorów nowej antologii Cynthii McKinney „When China Sneezes”. (Rozdział 2 – Radzenie sobie z demonami).

Jego pełne archiwum można zobaczyć pod adresem:

https://www.bluemoonofshanghai.com/ + https://www.moonofshanghai.com/

Można się z nim skontaktować pod adresem:

2186604556@qq.com

Źródło / Source: https://www.bluemoonofshanghai.com/politics/9293/

Tłumaczył / Translated by: FMforLXM – (Bitomat)

*

Odnośniki:
[1] Wizualizacja 200-letniej historii amerykańskich stóp procentowych
https://advisor.visualcapitalist.com/us-interest-rates/
[2] 800 lat stóp procentowych. Czy wysokie stopy procentowe wywołały Wojnę Róż, a nawet Grę o Tron?
https://boscobelandpartners.com/politics/800-years-interest-rates-high-interest-rates-set-off-wars-roses-even-game-thrones/
[3] Kto jest właścicielem świata? Śledząc połowę udziałów korporacyjnych gigantów do 30 właścicieli
https://theconversation.com/who-owns-the-world-tracing-half-the-corporate-giants-shares-to-30-owners-59963
[4] Kto jest właścicielem świata
https://thethrivinginvestor.com/who-owns-the-world/
[5] Kto jest właścicielem największych korporacji na świecie?
https://www.smartcompany.com.au/finance/owns-worlds-largest-corporations/
[6] Starożytna historia Żydów: Bankowość i bankierzy
https://www.jewishvirtuallibrary.org/banking-and-bankers
[7] Historia żydowskiej bankowości
https://www.manfredlehmann.com/news/news_detail.cgi/173/0
[8] Żydzi i finanse
https://www.myjewishlearning.com/article/usury-and-moneylending-in-judaism/
[9] Historia rodu Rothschildów
https://rense.com/general88/hist.htm
[10] SASSOON: By: Joseph Jacobs, Goodman Lipkind, J. Hyams
https://jewishencyclopedia.com/articles/13218-sassoon
[11] Prekursor globalnego syndykatu zbrodni: XIX-wieczny handel opium
https://www.winterwatch.net/2022/08/precursor-to-the-global-crime-syndicate-the-19th-century-opium-trade/
[12] Wojny walutowe, Song Hongbing
https://www.goodreads.com/book/show/18618477-currency-wars
[13] KRÓTKA HISTORIA WYDOBYCIA ZŁOTA W POŁUDNIOWEJ AFRYCE
https://www.miningforschools.co.za/lets-explore/gold/brief-history-of-gold-mining-in-sa
[14] HISTORYCZNA PRODUKCJA DIAMENTÓW
https://www.dmr.gov.za/LinkClick.aspx?fileticket=kTsuDj3GMDM%3D&portalid=0
[15] Ceny złota według dekad
https://sdbullion.com/gold-price-by-year
[16] Kanał Panamski i intrygujący sposób jego finansowania
https://panamaadvisoryinternationalgroup.com/testblog/news-from-panama/the-panama-canal-and-the-intriguing-way-it-was-financed/
[17] Rządy nie zawsze musiały płacić odsetki, pożyczając od Bank of Canada
https://thereview.ca/2019/02/01/governments-did-not-always-have-to-pay-interest-when-borrowing-from-bank-of-canada/
[18] Zadłużenie federalne Kanady
https://qualicuminstitute.ca/federal-debt/
[19] Lichwa w Kanadzie: 1,1 biliona odsetek zapłaconych od 600 miliardów długu
https://medium.com/toronto-life/usury-in-canada-287001af6abe
[20] Kanada niepotrzebnie płaci 1 bilion dolarów odsetek
https://www.chroniclejournal.com/opinion/letters_to_editor/canada-needlessly-pays-1-trillion-in-interest/article_b3885d76-97d4-11e6-a036-93b019abedd3.html
[21] Roczne odsetki od długu rządowego Kanady przekładają się na 7 000 dolarów dla czteroosobowej rodziny.
https://www.fraserinstitute.org/article/annual-interest-on-canadas-government-debt-translates-into-7000-for-a-family-of-four
[22] Wideo Paula Hellyera - Bankowość publiczna w Ameryce (kliknij "Pomiń reklamy")
https://www.youtube.com/watch?v=p8mlwxBpaTU&t=517s
[23] Zegar zadłużenia Włoch: Demo w czasie rzeczywistym pokazujące wielkość włoskiego długu publicznego
https://commodity.com/data/italy/debt-clock/
[24] Miejmy kryzys finansowy: Najpierw potrzebujemy banku centralnego
https://www.bluemoonofshanghai.com/politics/lets-have-a-financial-crisis-first-we-need-a-central-bank-october-07-2019-2/
[25] Miejmy kryzys finansowy: Najpierw potrzebujemy banku centralnego
https://www.bluemoonofshanghai.com/politics/lets-have-a-financial-crisis-first-we-need-a-central-bank-october-07-2019-2/
[26] Hershey Jr, Robert D. (21 czerwca 1981). "Jak nadmiar ropy zmienia biznes". The New York Times. Retrieved 30 December 2015.]
https://www.nytimes.com/1981/06/21/business/how-the-oil-glut-is-changing-business.html?pagewanted=all
[27] Niszczyciele amerykańskiej demokracji
https://consortiumnews.com/2022/11/07/chris-hedges-destroyers-of-us-democracy/
[28] Trendy w dochodach od 1975 do 2018 roku
https://www.rand.org/pubs/working_papers/WRA516-1.html
[29] Top 1% Amerykanów zabrał 50 bilionów dolarów od dolnych 90%
https://time.com/5888024/50-trillion-income-inequality-america/
[30] Ile złota skonfiskowano w 1933 roku? | Historia konfiskaty złota, rozporządzenie wykonawcze 6102
https://www.sgtreport.com/2022/02/how-much-gold-was-confiscated-in-1933-gold-confiscation-history-executive-order-6102/
[31] Konfiskata złota przez FDR w 1933 r. była ratunkiem dla Banku Rezerwy Federalnej
http://www.moonlightmint.com/bailout.htm
[32]Ustawa o Rezerwie Złota z 1934 r.
https://www.federalreservehistory.org/essays/gold-reserve-act
[33] Ustawa bankowa z 1935 r.
https://www.federalreservehistory.org/essays/banking-act-of-1935
[34] US Silver Purchase Act z 1934 r.
https://www.cato.org/publications/commentary/americas-plan-destabilize-china
[35] Wpływ ustawy o zakupie srebra z 1934 r. na Stany Zjednoczone, Chiny, Meksyk i Indie.
https://ia801201.us.archive.org/29/items/effectofsilverpu00rand/effectofsilverpu00rand.pdf
[36] Milton Friedman i Anna J. Schwartz. A Monetary History of the United States, 1867-193660 (Princeton: Princeton University Press, 1963), s. 485.
https://fee.org/articles/origins-of-the-chinese-hyperinflation/
[37] Oś czasu amerykańskiego długu federalnego
https://www.debt.org/faqs/united-states-federal-debt-timeline/
[38] Ile złota jest na świecie?
https://www.bbc.com/news/magazine-21969100
[39] Chiny pamiętają wielką zbrodnię - The New York Times
https://www.nytimes.com/2010/10/22/arts/22iht-MELVIN.html
[40] WOJOWNICY ZŁOTA
https://www.bluemoonofshanghai.com/wp-content/uploads/2022/10/Gold-Warriors.pdf
[41] Japoński projekt Złota Lilia
https://www.voltairenet.org/article30068.html
[42] Japoński projekt Złota Lilia
https://www.amazon.ca/Gold-Warriors-Americas-Recovery-Yamashitas/dp/184467531
[43] Japoński projekt Złota Lilia
https://rense.com/general49/sece.htm
[44] Chalmers Johnson Review of Seagrave's "Gold Warriors",
https://www.lrb.co.uk/the-paper/v25/n22/chalmers-johnson/the-looting-of-asia
[45] ZŁOCI WOJOWNICY
https://www.bluemoonofshanghai.com/wp-content/uploads/2022/10/Gold-Warriors.pdf
[46] Edward Michaud "Corregidor The Treasure Island of WWII",
https://www.corregidor.org/chs_trident/trident_01.htm
[47] Edward Michaud Corregidor
https://corregidor.org/chs_trident/trident_03.htm
[48] Narody zbudowane na kłamstwach - Tom 1 - Jak USA stały się bogate
https://www.bluemoonofshanghai.com/wp-content/uploads/2022/10/ENGLISH-NATIONS-BUILT-ON-LIES-VOLUME-1-How-the-US-Became-Rich.pdf
[49] Największa kradzież własności intelektualnej w historii: Operacja Paperclip
https://www.bluemoonofshanghai.com/politics/the-greatest-intellectual-property-theft-in-history-operation-paperclip-november-16-2019/
[50] Ludzkość na rozdrożu - łączenie kropek z naszym nowym wspaniałym światem
https://www.bluemoonofshanghai.com/politics/2331/
[51] Prywatna armia bankierów
https://www.bluemoonofshanghai.com/politics/the-bankers-private-army/
[52] Prywatna przedsiębiorczość i dobro narodowe
https://www.bluemoonofshanghai.com/politics/5652/
[53] Dalsze spojrzenie na prywatyzację
https://www.bluemoonofshanghai.com/politics/5647/
[54] Światowa mapa prywatyzacji
https://www.bluemoonofshanghai.com/politics/5634/
[55] Światowa mapa prywatyzacji
https://www.bluemoonofshanghai.com/politics/5634/
[56] Ludzkość na rozdrożu - łączenie kropek w naszym nowym wspaniałym świecie
https://www.bluemoonofshanghai.com/politics/2331/
[57] LIBOR - aktualne stopy procentowe LIBOR
https://www.global-rates.com/en/interest-rates/libor/libor.aspx
[58] ANALIZA: Czy MFW i Bank Światowy ponoszą winę za zadłużenie zagraniczne Afryki?
https://africacheck.org/fact-checks/blog/analysis-are-imf-world-bank-blame-africas-foreign-debt-burden
[59] Przerażające oprocentowanie pożyczek w MFW i Banku Światowym
https://www.ukessays.com/essays/economics/horrifying-loan-interest-in-the-imf-and-world-bank-economics-essay.php
[60] Wojna w Iraku kosztowała USA prawie 2 biliony dolarów
https://www.militarytimes.com/opinion/commentary/2020/02/06/the-iraq-war-has-cost-the-us-nearly-2-trillion/
[61] Prawdziwy koszt USA w Libii? Dwa miliardy dolarów dziennie.
https://www.forbes.com/sites/beltway/2011/03/28/the-real-cost-of-u-s-in-libya-two-billion-dollars-per-day/?sh=7b83dad07b5f
[62] Finansowanie zagranicznej wojny: Jacob H. Schiff i Japonia, 1904-05
https://www.jstor.org/stable/23880523
[63] Finansowanie wojny (Wielka Brytania i Irlandia)
https://encyclopedia.1914-1918-online.net/article/war_finance_great_britain_and_ireland
[64] Finanse i wojna trzydziestoletnia
https://www.historylearningsite.co.uk/the-thirty-years-war/the-social-and-economic-impact-of-the-thirty-years-war/finance-and-the-thirty-years-war/
[65] lista wojen
https://www.britannica.com/topic/list-of-wars-2031197
[66] 50 najbogatszych Żydów na świecie: 1-10
https://www.jpost.com/jewish-world/jewish-features/the-worlds-50-richest-jews-1-10
[67] 50 najbardziej wpływowych Żydów na świecie. Pierwsza coroczna lista tych, którzy kształtują przyszłość, opublikowana przez Jerusalem Post.
https://www.jpost.com/jewish-world/jewish-features/worlds-50-most-influential-jews-176071
[68] Dzisiejsi żydowscy bohaterowie korporacyjni - Virgin Births All
https://www.bluemoonofshanghai.com/politics/3909/
[69] Hyperloop Alpha
https://www.tesla.com/sites/default/files/blog_images/hyperloop-alpha.pdf
[70] Evelyn de Rothschild, potomkini dynastii bankowej, umiera w wieku 91 lat
https://www.nytimes.com/2022/11/08/business/evelyn-d

 

Copyright © Larry Romanoff, Blue Moon of Shanghai, Moon of Shanghai, 2022